kwijtraken

Dutch

Etymology

From kwijt +‎ raken.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

kwijtraken

1. To lose, to cause (something) to cease to be in one's possession or capability.

   ...maar lopen het risico dat ze hun baan kwijtraken^[1] — ... but risking to lose their jobs.

   De gebedssnoeren worden gebruikt om de tel niet kwijt te raken bij het reciteren of chanten.^[2] — Prayer beads are used in order to not lose count while reciting or chanting.

Inflection

Conjugation of kwijtraken (weak, separable)
infinitive	kwijtraken
past singular	raakte kwijt
past participle	kwijtgeraakt
infinitive	kwijtraken
gerund	kwijtraken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	raak kwijt	raakte kwijt	kwijtraak	kwijtraakte
2nd person sing. (jij)	raakt kwijt	raakte kwijt	kwijtraakt	kwijtraakte
2nd person sing. (u)	raakt kwijt	raakte kwijt	kwijtraakt	kwijtraakte
2nd person sing. (gij)	raakt kwijt	raakte kwijt	kwijtraakt	kwijtraakte
3rd person singular	raakt kwijt	raakte kwijt	kwijtraakt	kwijtraakte
plural	raken kwijt	raakten kwijt	kwijtraken	kwijtraakten
subjunctive sing.1	rake kwijt	raakte kwijt	kwijtrake	kwijtraakte
subjunctive plur.1	raken kwijt	raakten kwijt	kwijtraken	kwijtraakten
imperative sing.	raak kwijt
imperative plur.1	raakt kwijt
participles	kwijtrakend	kwijtgeraakt
1) Archaic.