Etymology
edit
From nōmen (“name”).
Pronunciation
edit
nōminō (present infinitive nōmināre, perfect active nōmināvī, supine nōminātum); first conjugation
- to name, give a name to, call by name
- to make famous
- to nominate for office
- to accuse, arraign
Conjugation
edit
Conjugation of nōminō (first conjugation)
|
indicative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
nōminō
|
nōminās
|
nōminat
|
nōmināmus
|
nōminātis
|
nōminant
|
imperfect
|
nōminābam
|
nōminābās
|
nōminābat
|
nōminābāmus
|
nōminābātis
|
nōminābant
|
future
|
nōminābō
|
nōminābis
|
nōminābit
|
nōminābimus
|
nōminābitis
|
nōminābunt
|
perfect
|
nōmināvī
|
nōmināvistī, nōmināstī2
|
nōmināvit, nōmināt2
|
nōmināvimus, nōmināmus2
|
nōmināvistis, nōmināstis2
|
nōmināvērunt, nōmināvēre, nōminārunt2
|
pluperfect
|
nōmināveram, nōmināram2
|
nōmināverās, nōminārās2
|
nōmināverat, nōminārat2
|
nōmināverāmus, nōminārāmus2
|
nōmināverātis, nōminārātis2
|
nōmināverant, nōminārant2
|
future perfect
|
nōmināverō, nōminārō2
|
nōmināveris, nōmināris2
|
nōmināverit, nōminārit2
|
nōmināverimus, nōminārimus2
|
nōmināveritis, nōmināritis2
|
nōmināverint, nōminārint2
|
passive
|
present
|
nōminor
|
nōmināris, nōmināre
|
nōminātur
|
nōmināmur
|
nōmināminī
|
nōminantur
|
imperfect
|
nōminābar
|
nōminābāris, nōminābāre
|
nōminābātur
|
nōminābāmur
|
nōminābāminī
|
nōminābantur
|
future
|
nōminābor
|
nōmināberis, nōminābere
|
nōminābitur
|
nōminābimur
|
nōminābiminī
|
nōminābuntur
|
perfect
|
nōminātus + present active indicative of sum
|
pluperfect
|
nōminātus + imperfect active indicative of sum
|
future perfect
|
nōminātus + future active indicative of sum
|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
nōminem
|
nōminēs
|
nōminet
|
nōminēmus
|
nōminētis
|
nōminent
|
imperfect
|
nōminārem
|
nōminārēs
|
nōmināret
|
nōminārēmus
|
nōminārētis
|
nōminārent
|
perfect
|
nōmināverim, nōminārim2
|
nōmināverīs, nōminārīs2
|
nōmināverit, nōminārit2
|
nōmināverīmus, nōminārīmus2
|
nōmināverītis, nōminārītis2
|
nōmināverint, nōminārint2
|
pluperfect
|
nōmināvissem, nōmināssem2
|
nōmināvissēs, nōmināssēs2
|
nōmināvisset, nōmināsset2
|
nōmināvissēmus, nōmināssēmus2
|
nōmināvissētis, nōmināssētis2
|
nōmināvissent, nōmināssent2
|
passive
|
present
|
nōminer
|
nōminēris, nōminēre
|
nōminētur
|
nōminēmur
|
nōminēminī
|
nōminentur
|
imperfect
|
nōminārer
|
nōminārēris, nōminārēre
|
nōminārētur
|
nōminārēmur
|
nōminārēminī
|
nōminārentur
|
perfect
|
nōminātus + present active subjunctive of sum
|
pluperfect
|
nōminātus + imperfect active subjunctive of sum
|
imperative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
—
|
nōminā
|
—
|
—
|
nōmināte
|
—
|
future
|
—
|
nōminātō
|
nōminātō
|
—
|
nōminātōte
|
nōminantō
|
passive
|
present
|
—
|
nōmināre
|
—
|
—
|
nōmināminī
|
—
|
future
|
—
|
nōminātor
|
nōminātor
|
—
|
—
|
nōminantor
|
non-finite forms
|
active
|
passive
|
present
|
perfect
|
future
|
present
|
perfect
|
future
|
infinitives
|
nōmināre
|
nōmināvisse, nōmināsse2
|
nōminātūrum esse
|
nōminārī, nōminārier1
|
nōminātum esse
|
nōminātum īrī
|
participles
|
nōmināns
|
—
|
nōminātūrus
|
—
|
nōminātus
|
nōminandus
|
verbal nouns
|
gerund
|
supine
|
genitive
|
dative
|
accusative
|
ablative
|
accusative
|
ablative
|
nōminandī
|
nōminandō
|
nōminandum
|
nōminandō
|
nōminātum
|
nōminātū
|
1The present passive infinitive in -ier is a rare poetic form which is attested.
2At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Derived terms
edit
Related terms
edit
Descendants
edit
- Balkan Romance:
- Italo-Romance:
- Northern Gallo-Romance:
- Southern Gallo-Romance:
- Ibero-Romance:
- Insular Romance:
- Borrowings:
References
edit
- “nomino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “nomino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- nomino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to speak of some one respectfully: honoris causa aliquem nominare or appellare
- to cite a person or a thing as an example: aliquem (aliquid) exempli causa ponere, proferre, nominare, commemorare
- (ambiguous) to give the etymological explanation of words: nomina enodare or verborum origines quaerere, indagare
- (ambiguous) to book a debt: nomina facere or in tabulas referre
- (ambiguous) to pay one's debts: nomina (cf. sect. XIII. 3) solvere, dissolvere, exsolvere
- (ambiguous) to demand payment of, recover debts: nomina exigere (Verr. 3. 10. 28)
- (ambiguous) the agent (nomenclator) mentions the names of constituents to the canvasser: nomina appellat (nomenclator)
- (ambiguous) to enlist oneself: nomen (nomina) dare, profiteri
Anagrams
edit