przycierać
Polish edit
Etymology edit
From przytrzeć + -ać. First attested in the 16th century.[1] Compare Kashubian przëcerac and Russian притира́ть (pritirátʹ).
Pronunciation edit
- IPA(key): /pʂɨˈt͡ɕɛ.rat͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /pʂɨˈt͡ɕɛ.rat͡ɕ/, /pr̝ɨˈt͡ɕɛ.rat͡ɕ/
- Rhymes: -ɛrat͡ɕ
- Syllabification: przy‧cie‧rać
Verb edit
przycierać impf (perfective przytrzeć)
- (transitive) to rub against (to physically rub against something and meet resistance or cause damage) [+accusative] or [+instrumental = what] or [+ o (accusative) = against what]
- (transitive, obsolete) to attack
- Synonym: atakować
- (intransitive, obsolete) to arrive
- Synonym: docierać
- (reflexive with się) to rub against (to physically rub against something and meet resistance or be damaged) [+ o (accusative) = against what]
Conjugation edit
References edit
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przycierać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- przycierać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przycierać in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przycierać”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “przycierać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przycierać”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 272