przytrzeć
Polish edit
Etymology edit
From przy- + trzeć. First attested in 1534.[1] Compare Kashubian przëtrzéc and Russian притере́ть (priterétʹ).
Pronunciation edit
- IPA(key): /ˈpʂɨ.tʂɛt͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ˈpʂɨt.ʂet͡ɕ/, /ˈpr̝ɨt.r̝et͡ɕ/
- Rhymes: -ɨtʂɛt͡ɕ
- Syllabification: przy‧trzeć
Verb edit
przytrzeć pf (imperfective przycierać)
- (transitive) to rub against (to physically rub against something and meet resistance or cause damage) [+accusative] or [+instrumental = what] or [+ o (accusative) = against what]
- (transitive, obsolete) to attack
- Synonym: zaatakować
- (intransitive, obsolete) to arrive
- Synonym: dotrzeć
- (reflexive with się) to rub against (to physically rub against something and meet resistance or be damaged) [+ o (accusative) = against what]
Conjugation edit
Derived terms edit
verbs
- przytrzeć rogów pf, przycierać rogów impf
References edit
Further reading edit
- przytrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przytrzeć in Polish dictionaries at PWN
- “PRZYTRZEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 15.02.2021
- Paweł Kupiszewski (09.03.2021) “PRZYTRZEĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przytrzeć”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “przytrzeć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przytrzeć”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 393
- przytrzeć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego