rastrejar
Catalan edit
Etymology edit
From rastre + -ejar. First attested in the 15th century.[1]
Pronunciation edit
Verb edit
rastrejar (first-person singular present rastrejo, first-person singular preterite rastregí, past participle rastrejat); root stress: (Central) /ɛ/; (Valencian) /e/; (Balearic) /ə/
- (transitive) to track (to follow the tracks of)
Conjugation edit
Conjugation of rastrejar (first conjugation, j-g alternation)
Derived terms edit
References edit
- ^ “rastrejar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading edit
- “rastrejar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “rastrejar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “rastrejar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese edit
Pronunciation edit
- Hyphenation: ras‧tre‧jar
Verb edit
rastrejar (first-person singular present rastrejo, first-person singular preterite rastrejei, past participle rastrejado)
- Alternative form of rastejar
Conjugation edit
Conjugation of rastrejar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.