Latin edit

Etymology edit

From re- +‎ mūgiō (moo).

Pronunciation edit

Verb edit

remūgiō (present infinitive remūgīre); fourth conjugation, no passive, no perfect or supine stem

  1. to moo or bellow in return
  2. to resound

Conjugation edit

   Conjugation of remūgiō (fourth conjugation, no supine stem, no perfect stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present remūgiō remūgīs remūgit remūgīmus remūgītis remūgiunt
imperfect remūgiēbam remūgiēbās remūgiēbat remūgiēbāmus remūgiēbātis remūgiēbant
future remūgiam remūgiēs remūgiet remūgiēmus remūgiētis remūgient
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present remūgiam remūgiās remūgiat remūgiāmus remūgiātis remūgiant
imperfect remūgīrem remūgīrēs remūgīret remūgīrēmus remūgīrētis remūgīrent
imperative singular plural
first second third first second third
active present remūgī remūgīte
future remūgītō remūgītō remūgītōte remūgiuntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives remūgīre
participles remūgiēns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
remūgiendī remūgiendō remūgiendum remūgiendō

References edit

  • remugio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • remugio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • remugio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.