tolereren

Dutch

Etymology

From Latin tolerāre, perhaps via French tolérer.

Pronunciation

• IPA^(key): /toː.ləˈreː.rə(n)/, /tɔ-/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: to‧le‧re‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

tolereren

1. (transitive) to tolerate

Conjugation

Conjugation of tolereren (weak)
infinitive	tolereren
past singular	tolereerde
past participle	getolereerd
infinitive	tolereren
gerund	tolereren n
	present tense	past tense
1st person singular	tolereer	tolereerde
2nd person sing. (jij)	tolereert, tolereer2	tolereerde
2nd person sing. (u)	tolereert	tolereerde
2nd person sing. (gij)	tolereert	tolereerde
3rd person singular	tolereert	tolereerde
plural	tolereren	tolereerden
subjunctive sing.1	tolerere	tolereerde
subjunctive plur.1	tolereren	tolereerden
imperative sing.	tolereer
imperative plur.1	tolereert
participles	tolererend	getolereerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• tolereerbaar
• tolerering

 

Related terms

• tolerabel
• tolerant
• tolerantie
• toleratie

 

Descendants

• → Indonesian: tolerir

References

• van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “tolereren”, in Etymologiebank, Meertens Institute