uitbreiden

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ breed (“broad”) +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uitbreiden

1. to extend, to expand
2. (figuratively) to escalate, to become more serious

Conjugation

Conjugation of uitbreiden (weak, separable)
infinitive	uitbreiden
past singular	breidde uit
past participle	uitgebreid
infinitive	uitbreiden
gerund	uitbreiden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	breid uit	breidde uit	uitbreid	uitbreidde
2nd person sing. (jij)	breidt uit, breid uit2	breidde uit	uitbreidt	uitbreidde
2nd person sing. (u)	breidt uit	breidde uit	uitbreidt	uitbreidde
2nd person sing. (gij)	breidt uit	breidde uit	uitbreidt	uitbreidde
3rd person singular	breidt uit	breidde uit	uitbreidt	uitbreidde
plural	breiden uit	breidden uit	uitbreiden	uitbreidden
subjunctive sing.1	breide uit	breidde uit	uitbreide	uitbreidde
subjunctive plur.1	breiden uit	breidden uit	uitbreiden	uitbreidden
imperative sing.	breid uit
imperative plur.1	breidt uit
participles	uitbreidend	uitgebreid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• uitbreiding
• uitgebreid

Descendants

• Afrikaans: uitbrei

Anagrams

• breiden uit