uithouwen

Dutch

Etymology

From uit +‎ houwen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌɦɑu̯ə(n)/

• Audio

  (file)

Verb

uithouwen

1. to hew out

Inflection

Conjugation of uithouwen (strong class 7, separable)
infinitive	uithouwen
past singular	hieuw uit
past participle	uitgehouwen
infinitive	uithouwen
gerund	uithouwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	houw uit	hieuw uit	uithouw	uithieuw
2nd person sing. (jij)	houwt uit	hieuw uit	uithouwt	uithieuw
2nd person sing. (u)	houwt uit	hieuw uit	uithouwt	uithieuw
2nd person sing. (gij)	houwt uit	hieuwt uit	uithouwt	uithieuwt
3rd person singular	houwt uit	hieuw uit	uithouwt	uithieuw
plural	houwen uit	hieuwen uit	uithouwen	uithieuwen
subjunctive sing.1	houwe uit	hieuwe uit	uithouwe	uithieuwe
subjunctive plur.1	houwen uit	hieuwen uit	uithouwen	uithieuwen
imperative sing.	houw uit
imperative plur.1	houwt uit
participles	uithouwend	uitgehouwen
1) Archaic.

Conjugation of uithouwen (weak with strong past participle, separable)
infinitive	uithouwen
past singular	houwde uit
past participle	uitgehouwen
infinitive	uithouwen
gerund	uithouwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	houw uit	houwde uit	uithouw	uithouwde
2nd person sing. (jij)	houwt uit	houwde uit	uithouwt	uithouwde
2nd person sing. (u)	houwt uit	houwde uit	uithouwt	uithouwde
2nd person sing. (gij)	houwt uit	houwde uit	uithouwt	uithouwde
3rd person singular	houwt uit	houwde uit	uithouwt	uithouwde
plural	houwen uit	houwden uit	uithouwen	uithouwden
subjunctive sing.1	houwe uit	houwde uit	uithouwe	uithouwde
subjunctive plur.1	houwen uit	houwden uit	uithouwen	uithouwden
imperative sing.	houw uit
imperative plur.1	houwt uit
participles	uithouwend	uitgehouwen
1) Archaic.

Anagrams

• houwen uit