uitstaan

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ staan (“to stand”).

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

uitstaan

1. to endure, tolerate
2. (money) to be outstanding, to be owing
3. to be off (of an electrical device)

Inflection

Conjugation of uitstaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	uitstaan
past singular	stond uit
past participle	uitgestaan
infinitive	uitstaan
gerund	uitstaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sta uit	stond uit	uitsta	uitstond
2nd person sing. (jij)	staat uit	stond uit	uitstaat	uitstond
2nd person sing. (u)	staat uit	stond uit	uitstaat	uitstond
2nd person sing. (gij)	staat uit	stondt uit	uitstaat	uitstondt
3rd person singular	staat uit	stond uit	uitstaat	uitstond
plural	staan uit	stonden uit	uitstaan	uitstonden
subjunctive sing.1	sta uit	stonde uit	uitsta	uitstonde
subjunctive plur.1	staan uit	stonden uit	uitstaan	uitstonden
imperative sing.	sta uit
imperative plur.1	staat uit
participles	uitstaand	uitgestaan
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: staan ut

Anagrams

• staan uit