Wiktionary

wystarczyć

Polish edit

Etymology edit

From wy- +‎ starczyć.[1] First attested in the 16th century.[2] Compare Kashubian wëstarczëc and Silesian wystarczyć.

Pronunciation edit

Verb edit

wystarczyć pf (imperfective wystarczać)

  1. (intransitive) to suffice, to be enough, to do (to occur in sufficient quantity or degree) [+dative = for whom], [+genitive = enough of what], [+ na (accusative)] or [+ do (genitive) = for what], [+ żeby (past tense/infinitive)] or [+infinitive = to do what]
    Synonym: starczyć
    Antonyms: braknąć, zabraknąć
  2. (intransitive) to suffice, to be enough, to do (to be a sufficient cause or reason) [+ żeby (past tense/infinitive)] or [+infinitive = to do what]
    Synonym: starczyć
  3. (intransitive) to do (to be a sufficient replacement) [+dative = for whom], [+ za (accusative) = for what]
    Synonym: starczyć
  4. (obsolete, intransitive) to manage (to be able to do) [+dative]
  5. (obsolete, intransitive) to afford (to have enough money for) [+ na (accusative) = for what]

Conjugation edit

Conjugation of wystarczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wystarczyć
future tense 1st wystarczę wystarczymy
2nd wystarczysz wystarczycie
3rd wystarczy wystarczą
impersonal wystarczy się
past tense 1st wystarczyłem,
-(e)m wystarczył 		wystarczyłam,
-(e)m wystarczyła 		wystarczyłom,
-(e)m wystarczyło 		wystarczyliśmy,
-(e)śmy wystarczyli 		wystarczyłyśmy,
-(e)śmy wystarczyły
2nd wystarczyłeś,
-(e)ś wystarczył 		wystarczyłaś,
-(e)ś wystarczyła 		wystarczyłoś,
-(e)ś wystarczyło 		wystarczyliście,
-(e)ście wystarczyli 		wystarczyłyście,
-(e)ście wystarczyły
3rd wystarczył wystarczyła wystarczyło wystarczyli wystarczyły
impersonal wystarczono
conditional 1st wystarczyłbym,
bym wystarczył 		wystarczyłabym,
bym wystarczyła 		wystarczyłobym,
bym wystarczyło 		wystarczylibyśmy,
byśmy wystarczyli 		wystarczyłybyśmy,
byśmy wystarczyły
2nd wystarczyłbyś,
byś wystarczył 		wystarczyłabyś,
byś wystarczyła 		wystarczyłobyś,
byś wystarczyło 		wystarczylibyście,
byście wystarczyli 		wystarczyłybyście,
byście wystarczyły
3rd wystarczyłby,
by wystarczył 		wystarczyłaby,
by wystarczyła 		wystarczyłoby,
by wystarczyło 		wystarczyliby,
by wystarczyli 		wystarczyłyby,
by wystarczyły
impersonal wystarczono by
imperative 1st niech wystarczę wystarczmy
2nd wystarcz wystarczcie
3rd niech wystarczy niech wystarczą
anterior adverbial participle wystarczywszy
verbal noun wystarczenie

Trivia edit

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), wystarczyć is one of the most used words in Polish, appearing 20 times in scientific texts, 7 times in news, 13 times in essays, 13 times in fiction, and 41 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 94 times, making it the 675th most common word in a corpus of 500,000 words.[3]

References edit

  1. ^ Boryś, Wiesław (2005) “starczyć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  2. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wystarczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  3. ^ Ida Kurcz (1990) “wystarczyć”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volume 2, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 712

Further reading edit

Silesian edit

Etymology edit

From wy- +‎ starczyć. Compare Silesian wystarczyć.

Pronunciation edit

Verb edit

wystarczyć pf (imperfective wystarczać)

  1. (intransitive) to last, to suffice, to be enough
    Synonym: starczyć

Conjugation edit

Conjugation of wystarczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wystarczyć
future tense 1st wystarczã wystarczymy
2nd wystarczysz wystarczycie
3rd wystarczy wystarczōm
past tense 1st wystarczōłch,
wystarczōłech,
wystarczōł żech 		wystarczyłach
wystarczyła żech 		wystarczyłoch1)
wystarczyło żech1) 		wystarczylimy,
wystarczylichmy 		wystarczyłymy,
wystarczyłychmy
2nd wystarczōłś,
wystarczōłeś,
wystarczōł żeś 		wystarczyłaś
wystarczyła żeś 		wystarczyłoś1)
wystarczyło żeś1) 		wystarczyliście,
wystarczyli żeście 		wystarczyłyście,
wystarczyły żeście
3rd wystarczōł wystarczyła wystarczyło wystarczyli wystarczyły
pluperfect tense2)
 1st bōłch wystarczōł,
bōłech wystarczōł,
bōł żech wystarczōł 		byłach wystarczyła
była żech wystarczyła 		byłoch wystarczyło1)
było żech wystarczyło1) 		byli my wystarczyli,
bylichmy wystarczyli 		były my wystarczyły,
byłychmy wystarczyły
2nd bōłś wystarczōł,
bōłeś wystarczōł,
bōł żeś wystarczōł 		byłaś wystarczyła
była żeś wystarczyła 		byłoś wystarczyło1)
było żeś wystarczyło1) 		byliście wystarczyli,
byli żeście wystarczyli 		byłyście wystarczyły,
były żeście wystarczyły
3rd bōł wystarczōł była wystarczyła było wystarczyło1)
 		były my wystarczyli,
byłychmy wystarczyli 		były wystarczyły
conditional 1st bych wystarczōł bych wystarczyła byście wystarczyli by my wystarczyły,
bychmy wystarczyły
2nd byś wystarczōł byś wystarczyła byście wystarczyli byście wystarczyły
3rd by wystarczōł by wystarczyła by wystarczyło by wystarczyli by wystarczyły
imperative 1st niych wystarczã wystarczmy
2nd wystarcz wystarczcie
3rd niych wystarczy niych wystarczōm
verbal noun wystarczynie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms.
2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

Further reading edit

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=wystarczyć&oldid=78246518"