éilitheoir

Irish

Etymology

From éiligh (“claim, demand; complain”, verb) +‎ -óir (agent noun suffix).

Noun

éilitheoir m (genitive singular éilitheora, nominative plural éilitheoirí)

1. claimant; claimer (ar (“of”))
2. (law) complainant, plaintiff

   Synonym: gearánaí

Declension

Declension of éilitheoir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative éilitheoir éilitheoirí Vocative a éilitheoir a éilitheoirí Genitive éilitheora éilitheoirí Dative éilitheoir éilitheoirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an t-éilitheoir na héilitheoirí Genitive an éilitheora na n-éilitheoirí Dative leis an éilitheoir don éilitheoir leis na héilitheoirí

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
éilitheoir	n-éilitheoir	héilitheoir	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “éilitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN