örvænta
Icelandic edit
Etymology edit
Verb edit
örvænta (weak verb, third-person singular past indicative örvænti, supine örvænt)
- to despair
Conjugation edit
örvænta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að örvænta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
örvænt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
örvæntandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég örvænti | við örvæntum | present (nútíð) |
ég örvænti | við örvæntum |
| þú örvæntir | þið örvæntið | þú örvæntir | þið örvæntið | ||
| hann, hún, það örvæntir | þeir, þær, þau örvænta | hann, hún, það örvænti | þeir, þær, þau örvænti | ||
| past (þátíð) |
ég örvænti | við örvæntum | past (þátíð) |
ég örvænti | við örvæntum |
| þú örvæntir | þið örvæntuð | þú örvæntir | þið örvæntuð | ||
| hann, hún, það örvænti | þeir, þær, þau örvæntu | hann, hún, það örvænti | þeir, þær, þau örvæntu | ||
| imperative (boðháttur) |
örvænt (þú) | örvæntið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| örvæntu | örvæntiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||