þingian
Old English
editEtymology
editFrom Proto-West Germanic *þingōn, from Proto-Germanic *þingōną, from *þingą (“matter, issue”). Cognate with Old Frisian thingia (West Frisian tingje), Old Saxon thingōn, Middle Dutch dingen (Dutch dingen), Old High German dingōn (German dingen), Old Norse þinga (Swedish tinga).
Pronunciation
editVerb
editþingian
Conjugation
editConjugation of þingian (weak class 2)
infinitive | þingian | þingienne |
---|---|---|
indicative mood | present tense | past tense |
first person singular | þingiġe | þingode |
second person singular | þingast | þingodest |
third person singular | þingaþ | þingode |
plural | þingiaþ | þingodon |
subjunctive | present tense | past tense |
singular | þingiġe | þingode |
plural | þingiġen | þingoden |
imperative | ||
singular | þinga | |
plural | þingiaþ | |
participle | present | past |
þingiende | (ġe)þingod |