þyngja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθiɲca/

  Rhymes: -iɲca

Verb

þyngja (weak verb, third-person singular past indicative þyngdi, supine þyngt)

1. to make heavier

Conjugation

þyngja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að þyngja
supine (sagnbót)		þyngt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þyngjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þyngi	við þyngjum	present (nútíð)	ég þyngi	við þyngjum
	þú þyngir	þið þyngið		þú þyngir	þið þyngið
	hann, hún, það þyngir	þeir, þær, þau þyngja		hann, hún, það þyngi	þeir, þær, þau þyngi
past (þátíð)	ég þyngdi	við þyngdum	past (þátíð)	ég þyngdi	við þyngdum
	þú þyngdir	þið þyngduð		þú þyngdir	þið þyngduð
	hann, hún, það þyngdi	þeir, þær, þau þyngdu		hann, hún, það þyngdi	þeir, þær, þau þyngdu
imperative (boðháttur)	þyng (þú)	þyngið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þyngdu	þyngiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þyngjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að þyngjast
supine (sagnbót)		þyngst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þyngjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þyngist	við þyngjumst	present (nútíð)	ég þyngist	við þyngjumst
	þú þyngist	þið þyngist		þú þyngist	þið þyngist
	hann, hún, það þyngist	þeir, þær, þau þyngjast		hann, hún, það þyngist	þeir, þær, þau þyngist
past (þátíð)	ég þyngdist	við þyngdumst	past (þátíð)	ég þyngdist	við þyngdumst
	þú þyngdist	þið þyngdust		þú þyngdist	þið þyngdust
	hann, hún, það þyngdist	þeir, þær, þau þyngdust		hann, hún, það þyngdist	þeir, þær, þau þyngdust
imperative (boðháttur)	þyngst (þú)	þyngist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þyngstu	þyngisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þyngdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þyngdur	þyngd	þyngt		þyngdir	þyngdar	þyngd
accusative (þolfall)	þyngdan	þyngda	þyngt		þyngda	þyngdar	þyngd
dative (þágufall)	þyngdum	þyngdri	þyngdu		þyngdum	þyngdum	þyngdum
genitive (eignarfall)	þyngds	þyngdrar	þyngds		þyngdra	þyngdra	þyngdra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þyngdi	þyngda	þyngda		þyngdu	þyngdu	þyngdu
accusative (þolfall)	þyngda	þyngdu	þyngda		þyngdu	þyngdu	þyngdu
dative (þágufall)	þyngda	þyngdu	þyngda		þyngdu	þyngdu	þyngdu
genitive (eignarfall)	þyngda	þyngdu	þyngda		þyngdu	þyngdu	þyngdu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þungjaną, from Proto-Indo-European *tn̥gʰyéti, from Proto-Indo-European *tengʰ- (“to pull, be heavy, be difficult”).

Verb

þyngja (singular past indicative þyngdi, plural past indicative þyngdu, past participle þyngdr)

1. to weigh down, make heavy

Conjugation

Conjugation of þyngja — active (weak class 1)

infinitive	þyngja
present participle	þyngjandi
past participle	þyngdr
indicative	present	past
1st-person singular	þyngi	þyngda
2nd-person singular	þyngir	þyngdir
3rd-person singular	þyngir	þyngdi
1st-person plural	þyngjum	þyngdum
2nd-person plural	þyngið	þyngduð
3rd-person plural	þyngja	þyngdu
subjunctive	present	past
1st-person singular	þyngja	þyngda
2nd-person singular	þyngir	þyngdir
3rd-person singular	þyngi	þyngdi
1st-person plural	þyngim	þyngdim
2nd-person plural	þyngið	þyngdið
3rd-person plural	þyngi	þyngdi
imperative	present
2nd-person singular	þyng, þyngi
1st-person plural	þyngjum
2nd-person plural	þyngið

Conjugation of þyngja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	þyngjask
present participle	þyngjandisk
past participle	þyngzk
indicative	present	past
1st-person singular	þyngjumk	þyngdumk
2nd-person singular	þyngisk	þyngdisk
3rd-person singular	þyngisk	þyngdisk
1st-person plural	þyngjumsk	þyngdumsk
2nd-person plural	þyngizk	þyngduzk
3rd-person plural	þyngjask	þyngdusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	þyngjumk	þyngdumk
2nd-person singular	þyngisk	þyngdisk
3rd-person singular	þyngisk	þyngdisk
1st-person plural	þyngimsk	þyngdimsk
2nd-person plural	þyngizk	þyngdizk
3rd-person plural	þyngisk	þyngdisk
imperative	present
2nd-person singular	þyngsk, þyngisk
1st-person plural	þyngjumsk
2nd-person plural	þyngizk

Derived terms

• þynging f

Descendants

• Icelandic: þyngja
• Norwegian:
  • Norwegian Bokmål: tynge
  • Norwegian Nynorsk: tynga, tynge, tyngja, tyngje

References

• þyngja in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.