činić

See also: cinic, and cínic

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *činiti. Cognates include Lower Sorbian cyniś.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈt͡ʃɪnɪt͡ʃ]

Verb

činić impf (perfective sčinić)

1. to do
2. to make

Conjugation

Conjugation of činić (imperfective)

	person	singular	dual		plural
			virile	nonvirile
infinitive		činić
transgressive		činjo, činicy
present tense	1st	činju	činimoj		činimy
	2nd	činiš	činitaj	činitej	činiće
	3rd	čini	činitaj	činitej	činja
past tense	1st	činjach	činjachmoj		činjachmy
	2nd	činješe	činještaj	činještej	činješće
	3rd	činješe	činještaj	činještej	činjachu
imperative	1st	—	čińmoj		čińmy
	2nd	čiń	čińtaj	čińtej	čińće
	3rd	čiń	—
active participle		činjacy
passive participle		činjeny
ł-form		činił
verbal noun		činjenje

Further reading

• “činić” in Soblex