ścigacz

Polish

Etymology

From ścigać +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɕt͡ɕi.ɡat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -iɡat͡ʂ
• Syllabification: ści‧gacz

Noun

ścigacz m pers

1. (archaic) chaser (a person that chases)

Declension

Declension of ścigacz

	singular	plural
nominative	ścigacz	ścigacze
genitive	ścigacza	ścigaczy
dative	ścigaczowi	ścigaczom
accusative	ścigacza	ścigaczy
instrumental	ścigaczem	ścigaczami
locative	ścigaczu	ścigaczach
vocative	ścigaczu	ścigacze

Noun

ścigacz m inan

1. motor torpedo boat

Declension

Declension of ścigacz

	singular	plural
nominative	ścigacz	ścigacze
genitive	ścigacza	ścigaczy
dative	ścigaczowi	ścigaczom
accusative	ścigacz	ścigacze
instrumental	ścigaczem	ścigaczami
locative	ścigaczu	ścigaczach
vocative	ścigaczu	ścigacze

Related terms

verb

• ścignąć pf

 

nouns

• pościg
• wyścig

 

Further reading

• ścigacz in Polish dictionaries at PWN