şart
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish شرط (şart), from Arabic شَرْط (šarṭ).
Noun edit
şart (definite accusative şartı, plural şartlar or (dated) şerait)
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | şart | |
Definite accusative | şartı | |
Singular | Plural | |
Nominative | şart | şartlar |
Definite accusative | şartı | şartları |
Dative | şarta | şartlara |
Locative | şartta | şartlarda |
Ablative | şarttan | şartlardan |
Genitive | şartın | şartların |
Synonyms edit
Derived terms edit
Related terms edit
- şerait (Arabic plural)
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “şart”, in Nişanyan Sözlük
- Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN, page 1050