żeleć

Old Polish

Etymology

Borrowed from Old Czech žěleti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ʒʲɛlʲɛt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ʒʲɛlʲɛt͡ɕ/

Verb

żeleć impf

1. (attested in Greater Poland) to grieve, to regret

   Synonyms: kajać się, lutować się, sąmnieć się, tężyć, truchleć, żałować się

   • 1977-1980 [c. 1470], urowska-Górowska Wanda, Kyas Vladimir, editors, Mamotrekty staropolskie‎^{[1], [2], [3]}, Lubin, page 162:

     Szelal stimuleris (mamotrekt mikułowski: by zielel, in sermonibus meis stimuleris Ecclus 12, 12)

     [Żelał stimuleris (mamotrekt mikułowski: by želel, in sermonibus meis stimuleris Ecclus 12, 12)]

Related terms

verb

• żalić

 

noun

• żal

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “żeleć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN