Πολυκλείτου

See also: πολυκλείτου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.ly.klěː.tuː/ → /po.lyˈkli.tu/ → /po.liˈkli.tu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.klěː.tuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lyˈkli.tu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.lyˈkli.tu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.lyˈkli.tu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.liˈkli.tu/

Proper noun

Πολῠκλείτου • (Polukleítou) m

1. genitive singular of Πολῠ́κλειτος (Polúkleitos, “Polyclitus”)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /po.liˈkli.tu/
• Hyphenation: Πο‧λυ‧κλεί‧του

Proper noun

Πολυκλείτου • (Polykleítou) m

1. Genitive singular form of Πολύκλειτος (Polýkleitos, “Polyclitus”).