Φιλοποίμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lo.pǒi̯.mɛːn/ → /ɸi.loˈpy.min/ → /fi.loˈpi.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lo.pǒi̯.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.loˈpy.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.loˈpy.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.loˈpy.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.loˈpi.min/

Proper noun

Φῐλοποίμην • (Philopoímēn) m (genitive Φῐλοποίμενος); second declension

1. Philopoemen

Inflection

Third declension of ὁ Φῐλοποίμην; τοῦ Φῐλοποίμενος (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Φῐλοποίμην ho Philopoímēn
Genitive	τοῦ Φῐλοποίμενος toû Philopoímenos
Dative	τῷ Φῐλοποίμενῐ tôi Philopoímeni
Accusative	τὸν Φῐλοποίμενᾰ tòn Philopoímena
Vocative	Φῐλοποίμην Philopoímēn
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Φιλοποίμην (Filopoímin), Φιλοποίμενας (Filopoímenas)
• Latin: Philopoemen

Further reading

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,021