Χίου

Ancient Greek

Pronunciation 1

 

• IPA^(key): /kʰǐː.uː/ → /ˈçi.u/ → /ˈçi.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰǐː.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰi.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈçi.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈçi.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈçi.u/

Adjective

Χῑ́ου • (Khī́ou)

1. masculine/neuter genitive singular of Χῖος (Khîos)

Pronunciation 2

 

• IPA^(key): /kʰí.uː/ → /ˈçi.u/ → /ˈçi.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰí.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰi.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈçi.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈçi.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈçi.u/

Proper noun

Χῐ́ου • (Khíou) f

1. genitive singular of Χῐ́ος (Khíos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈçi.u/
• Hyphenation: Χί‧ου

Proper noun

Χίου • (Chíou) f

1. Genitive singular form of Χίος (Chíos).

Noun

Χίου • (Chíou) m

1. Genitive singular form of Χίος (Chíos).