άρτιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἄρτιος (ártios)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaɾ.ti.os/

Adjective

άρτιος • (ártios) m (feminine άρτια, neuter άρτιο)

1. whole, complete

   Antonym: ελλιπής (ellipís)

2. (mathematics) even

   Antonym: περιττός (perittós)

Declension

Declension of άρτιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	άρτιος •	άρτια •	άρτιο •	άρτιοι •	άρτιες •	άρτια •
genitive	άρτιου •	άρτιας •	άρτιου •	άρτιων •	άρτιων •	άρτιων •
accusative	άρτιο •	άρτια •	άρτιο •	άρτιους •	άρτιες •	άρτια •
vocative	άρτιε •	άρτια •	άρτιο •	άρτιοι •	άρτιες •	άρτια •

Related terms

• αρτιμέλεια (artiméleia, “fitness”, adjective)
• αρτιμελής (artimelís, “able-bodied”, adjective)
• άρτιο n (ártio, “completeness, par”)
• αρτιότητα f (artiótita, “completeness, parity”)
• αρτιώνω (artióno, “to accomplish, to complete”)
• αρτίωση f (artíosi, “accomplishment”)

Further reading

• άρτιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language