έδαφος

See also: ἔδαφος

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἔδαφος (édaphos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈe.ða.fos/
• Hyphenation: έ‧δα‧φος

Noun

έδαφος • (édafos) n (plural εδάφη)

1. ground

   κερδίζω έδαφος ― kerdízo édafos ― Ι gain ground

   χάνω έδαφος ― cháno édafos ― Ι lose ground

   Ξάπλωσε στο έδαφος.

   Xáplose sto édafos.

   He lay down on the ground.

2. soil, land, earth

   Το έδαφος εδώ ήταν κάποτε γόνιμο. ― To édafos edó ítan kápote gónimo. ― The soil was once fertile here.

3. territory, soil

   Βρεθήκαμε πάλι σε ελληνικό έδαφος. ― Vrethíkame páli se ellinikó édafos. ― We were back on Greek soil.

Declension

Declension of έδαφος

	singular	plural
nominative	έδαφος •	εδάφη •
genitive	εδάφους •	εδαφών •
accusative	έδαφος •	εδάφη •
vocative	έδαφος •	εδάφη •

Related terms

• ανεδαφικός (anedafikós, “groundless, unfounded”)
• εδαφιαίος (edafiaíos, “of ground”)
• εδαφικός (edafikós, “territorial, of ground”)
• εδάφιο n (edáfio)
• κατεδαφίζω (katedafízo, “demolish”) & related words
• προσεδαφίζω (prosedafízo) & related words
• υπέδαφος n (ypédafos)

Further reading

• “έδαφος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998