έκπληξη

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔκπληξις (ékplēxis).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈekpliksi/
• Hyphenation: έκ‧πλη‧ξη

Noun

έκπληξη • (ékplixi) f (plural εκπλήξεις)

1. surprise

Declension

Declension of έκπληξη

	singular	plural
nominative	έκπληξη •	εκπλήξεις •
genitive	έκπληξης •	εκπλήξεων •
accusative	έκπληξη •	εκπλήξεις •
vocative	έκπληξη •	εκπλήξεις •
Older or formal genitive singular: εκπλήξεως •

Related terms

• εκπληκτικός (ekpliktikós)
• εκπλήσσω (ekplísso, “to surprise”)