αδίστακτος

Greek

Alternative forms

• αδίσταχτος (adístachtos)

Adjective

αδίστακτος • (adístaktos) m (feminine αδίστακτη, neuter αδίστακτο)

1. unscrupulous, ruthless (contemptuous of what is right or honourable)

Declension

Declension of αδίστακτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδίστακτος •	αδίστακτη •	αδίστακτο •	αδίστακτοι •	αδίστακτες •	αδίστακτα •
genitive	αδίστακτου •	αδίστακτης •	αδίστακτου •	αδίστακτων •	αδίστακτων •	αδίστακτων •
accusative	αδίστακτο •	αδίστακτη •	αδίστακτο •	αδίστακτους •	αδίστακτες •	αδίστακτα •
vocative	αδίστακτε •	αδίστακτη •	αδίστακτο •	αδίστακτοι •	αδίστακτες •	αδίστακτα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδίστακτος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδίστακτος, etc.)