αθόρυβος

See also: ἀθόρυβος

Greek

Etymology

From α- (a-) +‎ θόρυβ(ος) (thóryv(os), “noise”) + suffix for adjectives -ος (-os). A calque of English noiseless. Different sense ("unperturbed, not causing confusion") for the ancient ἀθόρυβος (athórubos) with the same morphology.

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈθo.ɾi.vos/
• Hyphenation: α‧θό‧ρυ‧βος

Adjective

αθόρυβος • (athóryvos) m (feminine αθόρυβη, neuter αθόρυβο)

1. silent, noiseless
2. unobtrusive

Declension

Declension of αθόρυβος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αθόρυβος •	αθόρυβη •	αθόρυβο •	αθόρυβοι •	αθόρυβες •	αθόρυβα •
genitive	αθόρυβου •	αθόρυβης •	αθόρυβου •	αθόρυβων •	αθόρυβων •	αθόρυβων •
accusative	αθόρυβο •	αθόρυβη •	αθόρυβο •	αθόρυβους •	αθόρυβες •	αθόρυβα •
vocative	αθόρυβε •	αθόρυβη •	αθόρυβο •	αθόρυβοι •	αθόρυβες •	αθόρυβα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αθόρυβος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αθόρυβος, etc.)

Related terms

• αθόρυβα (athóryva, “silently”)

• and see: θόρυβος m (thóryvos, “noise”)