ακληρονόμητος

See also: ἀκληρονόμητος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /a.kli.ɾoˈno.mi.tos/
• Hyphenation: α‧κλη‧ρο‧νό‧μη‧τος

Adjective

ακληρονόμητος • (aklironómitos) m (feminine ακληρονόμητη, neuter ακληρονόμητο)

1. (law) heirless (without heirs)
2. which/who was not inherited
3. which is not able to be inherited

Declension

Declension of ακληρονόμητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακληρονόμητος •	ακληρονόμητη •	ακληρονόμητο •	ακληρονόμητοι •	ακληρονόμητες •	ακληρονόμητα •
genitive	ακληρονόμητου •	ακληρονόμητης •	ακληρονόμητου •	ακληρονόμητων •	ακληρονόμητων •	ακληρονόμητων •
accusative	ακληρονόμητο •	ακληρονόμητη •	ακληρονόμητο •	ακληρονόμητους •	ακληρονόμητες •	ακληρονόμητα •
vocative	ακληρονόμητε •	ακληρονόμητη •	ακληρονόμητο •	ακληρονόμητοι •	ακληρονόμητες •	ακληρονόμητα •

Synonyms

• άκληρος (ákliros, “wihout heirs; childless”)
• κληρονομημένος (klironomiménos, “inherited”, participle)

Related terms

• see: κληρονόμος m or f (klironómos, “heir”)