ανακόλουθος

See also: ἀνακόλουθος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀνακόλουθος (anakólouthos).

Adjective

ανακόλουθος • (anakólouthos) m (feminine ανακόλουθη, neuter ανακόλουθο)

1. inconsistent, incoherent

Declension

Declension of ανακόλουθος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανακόλουθος •	ανακόλουθη •	ανακόλουθο •	ανακόλουθοι •	ανακόλουθες •	ανακόλουθα •
genitive	ανακόλουθου •	ανακόλουθης •	ανακόλουθου •	ανακόλουθων •	ανακόλουθων •	ανακόλουθων •
accusative	ανακόλουθο •	ανακόλουθη •	ανακόλουθο •	ανακόλουθους •	ανακόλουθες •	ανακόλουθα •
vocative	ανακόλουθε •	ανακόλουθη •	ανακόλουθο •	ανακόλουθοι •	ανακόλουθες •	ανακόλουθα •

Synonyms

• ασυνάρτητος m (asynártitos)

Related terms

• see: ανακόλουθο n (anakóloutho, “anacoluthon”)