αναφαίρετος

See also: ἀναφαίρετος

Greek

Etymology

From Koine Greek ἀναφαίρετος (anaphaíretos). Morphologically, from αν- (an-) privative + αφαιρώ (“subtract”) +‎ -τος.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.naˈfe.re.tos/
• Hyphenation: α‧να‧φαί‧ρε‧τος

Adjective

αναφαίρετος • (anafaíretos) m

1. inalienable

   Synonym: απαράγραπτος (aparágraptos)

   αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα ― anafaíreto anthrópino dikaíoma ― inalienable human right

Declension

Declension of αναφαίρετος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναφαίρετος •	αναφαίρετη •	αναφαίρετο •	αναφαίρετοι •	αναφαίρετες •	αναφαίρετα •
genitive	αναφαίρετου •	αναφαίρετης •	αναφαίρετου •	αναφαίρετων •	αναφαίρετων •	αναφαίρετων •
accusative	αναφαίρετο •	αναφαίρετη •	αναφαίρετο •	αναφαίρετους •	αναφαίρετες •	αναφαίρετα •
vocative	αναφαίρετε •	αναφαίρετη •	αναφαίρετο •	αναφαίρετοι •	αναφαίρετες •	αναφαίρετα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναφαίρετος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναφαίρετος, etc.)

Related terms

• and see: αφαιρώ (afairó, “subtract”)
• αφαιρέσιμος (afairésimos, “able to be subtracted”)
• αφαιρετέος (afairetéos, “must be subtracted”)

 

References

• αναφαίρετος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language