ανεκχώρητος

Greek

Adjective

ανεκχώρητος • (anekchóritos) m (feminine ανεκχώρητη, neuter ανεκχώρητο)

1. not transferable, untransferable (cannot be reassigned)
2. not transferred, not reassigned

Declension

Declension of ανεκχώρητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεκχώρητος •	ανεκχώρητη •	ανεκχώρητο •	ανεκχώρητοι •	ανεκχώρητες •	ανεκχώρητα •
genitive	ανεκχώρητου •	ανεκχώρητης •	ανεκχώρητου •	ανεκχώρητων •	ανεκχώρητων •	ανεκχώρητων •
accusative	ανεκχώρητο •	ανεκχώρητη •	ανεκχώρητο •	ανεκχώρητους •	ανεκχώρητες •	ανεκχώρητα •
vocative	ανεκχώρητε •	ανεκχώρητη •	ανεκχώρητο •	ανεκχώρητοι •	ανεκχώρητες •	ανεκχώρητα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανεκχώρητος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανεκχώρητος, etc.)