απών
See also: ἀπών
Greek edit
Etymology edit
From Ancient Greek, the present participle ἀπών of the verb ἄπειμι "I am absent".
Adjective edit
απών • (apón) m (feminine απούσα, neuter απόν)
Declension edit
Declension of απών
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | απών • | απούσα • | απόν • | απόντες • | απούσες • | απόντα • |
| genitive | απόντος • | απούσας • / απούσης • | απόντος • | απόντων • | απουσών • | απόντων • |
| accusative | απόντα • | απούσα • | απόν • | απόντες • | απούσες • | απόντα • |
| vocative | απών • | απούσα • | απόν • | απόντες • | απούσες • | απόντα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απών, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απών, etc.) | |||||
Related terms edit
- see: απουσιάζω (apousiázo, “to be absent”)
Noun edit
απών • (apón) m (plural απόντες, feminine απούσα)