αραγμένος

Greek

Etymology

Perfect passive participle of αράζω (arázo, “to moor”)

Participle

αραγμένος • (aragménos) m (feminine αραγμένη, neuter αραγμένο)

1. (nautical) anchored, moored
2. (figurative) at rest

Declension

Declension of αραγμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αραγμένος •	αραγμένη •	αραγμένο •	αραγμένοι •	αραγμένες •	αραγμένα •
genitive	αραγμένου •	αραγμένης •	αραγμένου •	αραγμένων •	αραγμένων •	αραγμένων •
accusative	αραγμένο •	αραγμένη •	αραγμένο •	αραγμένους •	αραγμένες •	αραγμένα •
vocative	αραγμένε •	αραγμένη •	αραγμένο •	αραγμένοι •	αραγμένες •	αραγμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αραγμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αραγμένος, etc.)