αρματωμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of αρματώνομαι (armatónomai), passive voice of αρματώνω (armatóno)

Participle

αρματωμένος • (armatoménos) m (feminine αρματωμένη, neuter αρματωμένο)

1. armed

Declension

Declension of αρματωμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αρματωμένος •	αρματωμένη •	αρματωμένο •	αρματωμένοι •	αρματωμένες •	αρματωμένα •
genitive	αρματωμένου •	αρματωμένης •	αρματωμένου •	αρματωμένων •	αρματωμένων •	αρματωμένων •
accusative	αρματωμένο •	αρματωμένη •	αρματωμένο •	αρματωμένους •	αρματωμένες •	αρματωμένα •
vocative	αρματωμένε •	αρματωμένη •	αρματωμένο •	αρματωμένοι •	αρματωμένες •	αρματωμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αρματωμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αρματωμένος, etc.)

Related terms

• see: άρμα n (árma, “chariot, armour, tank”)

Further reading

• αρματωμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language