αρματωμένος
Greek edit
Etymology edit
Perfect participle of αρματώνομαι (armatónomai), passive voice of αρματώνω (armatóno)
Participle edit
αρματωμένος • (armatoménos) m (feminine αρματωμένη, neuter αρματωμένο)
Declension edit
Declension of αρματωμένος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αρματωμένος • | αρματωμένη • | αρματωμένο • | αρματωμένοι • | αρματωμένες • | αρματωμένα • |
| genitive | αρματωμένου • | αρματωμένης • | αρματωμένου • | αρματωμένων • | αρματωμένων • | αρματωμένων • |
| accusative | αρματωμένο • | αρματωμένη • | αρματωμένο • | αρματωμένους • | αρματωμένες • | αρματωμένα • |
| vocative | αρματωμένε • | αρματωμένη • | αρματωμένο • | αρματωμένοι • | αρματωμένες • | αρματωμένα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αρματωμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αρματωμένος, etc.) | |||||
Related terms edit
- see: άρμα n (árma, “chariot, armour, tank”)
Further reading edit
- αρματωμένος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.