αστικός

Greek

Adjective

αστικός • (astikós) m (feminine αστική, neuter αστικό)

1. urban, civic, bourgeoise

   αστικό δίκαιο ― astikó díkaio ― civil law

Declension

Declension of αστικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αστικός •	αστική •	αστικό •	αστικοί •	αστικές •	αστικά •
genitive	αστικού •	αστικής •	αστικού •	αστικών •	αστικών •	αστικών •
accusative	αστικό •	αστική •	αστικό •	αστικούς •	αστικές •	αστικά •
vocative	αστικέ •	αστική •	αστικό •	αστικοί •	αστικές •	αστικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αστικός, etc.)

Related terms

• αστική τάξη f (astikí táxi, “middle class”)
• αστικοποίηση f (astikopoíisi, “urbanisation, bourgeoisification”)
• αστικοποιώ (astikopoió, “to urbanise, to bourgeoisify”)