ασυντέλεστος

Greek

Adjective

ασυντέλεστος • (asyntélestos) m (feminine ασυντέλεστη, neuter ασυντέλεστο)

1. unfinished, incomplete, endless

   Synonyms: ατέλειωτος (atéleiotos), ασυμπλήρωτος (asymplírotos)

Declension

Declension of ασυντέλεστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ασυντέλεστος •	ασυντέλεστη •	ασυντέλεστο •	ασυντέλεστοι •	ασυντέλεστες •	ασυντέλεστα •
genitive	ασυντέλεστου •	ασυντέλεστης •	ασυντέλεστου •	ασυντέλεστων •	ασυντέλεστων •	ασυντέλεστων •
accusative	ασυντέλεστο •	ασυντέλεστη •	ασυντέλεστο •	ασυντέλεστους •	ασυντέλεστες •	ασυντέλεστα •
vocative	ασυντέλεστε •	ασυντέλεστη •	ασυντέλεστο •	ασυντέλεστοι •	ασυντέλεστες •	ασυντέλεστα •

Related terms

• see: τέλος n (télos, “end”)

Further reading

• ασυντέλεστος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language