ατέλειωτος

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek ἀτελείωτος (ateleíōtos), morphologically α- (a-, “un-, a-, not”, privative) +‎ τελειώ(νω) (teleió(no), “I finish”) +‎ -τος (-tos). Shift of stress backwards, dates from Medieval era. Compare to the learned borrowing ατελείωτος (ateleíotos).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈte.ʎo.tos/
• Hyphenation: α‧τέ‧λειω‧τος

Adjective

ατέλειωτος • (atéleiotos) m (feminine ατέλειωτη, neuter ατέλειωτο)

1. a less formal variant of ατελείωτος (ateleíotos, “endless, unending, unfinished”)

Declension

Declension of ατέλειωτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ατέλειωτος •	ατέλειωτη •	ατέλειωτο •	ατέλειωτοι •	ατέλειωτες •	ατέλειωτα •
genitive	ατέλειωτου •	ατέλειωτης •	ατέλειωτου •	ατέλειωτων •	ατέλειωτων •	ατέλειωτων •
accusative	ατέλειωτο •	ατέλειωτη •	ατέλειωτο •	ατέλειωτους •	ατέλειωτες •	ατέλειωτα •
vocative	ατέλειωτε •	ατέλειωτη •	ατέλειωτο •	ατέλειωτοι •	ατέλειωτες •	ατέλειωτα •

Further reading

• ατέλειωτος - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only], Centre for the Greek language
• ατέλειωτος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.