αυταπόδεικτος

Greek

Adjective

αυταπόδεικτος • (aftapódeiktos) m (feminine αυταπόδεικτη, neuter αυταπόδεικτο)

1. self-evident

Declension

Declension of αυταπόδεικτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αυταπόδεικτος •	αυταπόδεικτη •	αυταπόδεικτο •	αυταπόδεικτοι •	αυταπόδεικτες •	αυταπόδεικτα •
genitive	αυταπόδεικτου •	αυταπόδεικτης •	αυταπόδεικτου •	αυταπόδεικτων •	αυταπόδεικτων •	αυταπόδεικτων •
accusative	αυταπόδεικτο •	αυταπόδεικτη •	αυταπόδεικτο •	αυταπόδεικτους •	αυταπόδεικτες •	αυταπόδεικτα •
vocative	αυταπόδεικτε •	αυταπόδεικτη •	αυταπόδεικτο •	αυταπόδεικτοι •	αυταπόδεικτες •	αυταπόδεικτα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αυταπόδεικτος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αυταπόδεικτος, etc.)