αὐξάνω

See also: αυξάνω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀέξω (aéxō) — Poetic
• αὔξω (aúxō)

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂ewg-. Cognate with Latin augeo, English wax, German wachsen. The present tense system includes a N progressive aspect marker.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /au̯k.sá.nɔː/ → /aɸkˈsa.no/ → /afkˈsa.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /au̯k.sá.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aʍkˈsa.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɸkˈsa.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /afkˈsa.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /afkˈsa.no/

Verb

αὐξάνω • (auxánō)

1. to make grow, increase
2. to promote, honour, exalt

Inflection

   Present: αὐξᾰ́νω, αὐξᾰ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αὐξᾰ́νω	αὐξᾰ́νεις	αὐξᾰ́νει	αὐξᾰ́νετον	αὐξᾰ́νετον	αὐξᾰ́νομεν	αὐξᾰ́νετε	αὐξᾰ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	αὐξᾰ́νω	αὐξᾰ́νῃς	αὐξᾰ́νῃ	αὐξᾰ́νητον	αὐξᾰ́νητον	αὐξᾰ́νωμεν	αὐξᾰ́νητε	αὐξᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	αὐξᾰ́νοιμῐ	αὐξᾰ́νοις	αὐξᾰ́νοι	αὐξᾰ́νοιτον	αὐξᾰνοίτην	αὐξᾰ́νοιμεν	αὐξᾰ́νοιτε	αὐξᾰ́νοιεν
	imperative		αὔξᾰνε	αὐξᾰνέτω	αὐξᾰ́νετον	αὐξᾰνέτων		αὐξᾰ́νετε	αὐξᾰνόντων
middle/ passive	indicative	αὐξᾰ́νομαι	αὐξᾰ́νῃ, αὐξᾰ́νει	αὐξᾰ́νεται	αὐξᾰ́νεσθον	αὐξᾰ́νεσθον	αὐξᾰνόμεθᾰ	αὐξᾰ́νεσθε	αὐξᾰ́νονται
	subjunctive	αὐξᾰ́νωμαι	αὐξᾰ́νῃ	αὐξᾰ́νηται	αὐξᾰ́νησθον	αὐξᾰ́νησθον	αὐξᾰνώμεθᾰ	αὐξᾰ́νησθε	αὐξᾰ́νωνται
	optative	αὐξᾰνοίμην	αὐξᾰ́νοιο	αὐξᾰ́νοιτο	αὐξᾰ́νοισθον	αὐξᾰνοίσθην	αὐξᾰνοίμεθᾰ	αὐξᾰ́νοισθε	αὐξᾰ́νοιντο
	imperative		αὐξᾰ́νου	αὐξᾰνέσθω	αὐξᾰ́νεσθον	αὐξᾰνέσθων		αὐξᾰ́νεσθε	αὐξᾰνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		αὐξᾰ́νειν				αὐξᾰ́νεσθαι
participle	m	αὐξᾰ́νων				αὐξᾰνόμενος
	f	αὐξᾰ́νουσᾰ				αὐξᾰνομένη
	n	αὐξᾰ́νον				αὐξᾰνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ηὔξᾰνον, ηὐξᾰνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὔξᾰνον	ηὔξᾰνες	ηὔξᾰνε(ν)	ηὐξᾰ́νετον	ηὐξᾰνέτην	ηὐξᾰ́νομεν	ηὐξᾰ́νετε	ηὔξᾰνον
middle/ passive	indicative	ηὐξᾰνόμην	ηὐξᾰ́νου	ηὐξᾰ́νετο	ηὐξᾰ́νεσθον	ηὐξᾰνέσθην	ηὐξᾰνόμεθᾰ	ηὐξᾰ́νεσθε	ηὐξᾰ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: αὐξήσω, αὐξήσομαι, αὐξηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αὐξήσω	αὐξήσεις	αὐξήσει	αὐξήσετον	αὐξήσετον	αὐξήσομεν	αὐξήσετε	αὐξήσουσῐ(ν)
	optative	αὐξήσοιμῐ	αὐξήσοις	αὐξήσοι	αὐξήσοιτον	αὐξησοίτην	αὐξήσοιμεν	αὐξήσοιτε	αὐξήσοιεν
middle	indicative	αὐξήσομαι	αὐξήσῃ, αὐξήσει	αὐξήσεται	αὐξήσεσθον	αὐξήσεσθον	αὐξησόμεθᾰ	αὐξήσεσθε	αὐξήσονται
	optative	αὐξησοίμην	αὐξήσοιο	αὐξήσοιτο	αὐξήσοισθον	αὐξησοίσθην	αὐξησοίμεθᾰ	αὐξήσοισθε	αὐξήσοιντο
passive	indicative	αὐξηθήσομαι	αὐξηθήσῃ	αὐξηθήσεται	αὐξηθήσεσθον	αὐξηθήσεσθον	αὐξηθησόμεθᾰ	αὐξηθήσεσθε	αὐξηθήσονται
	optative	αὐξηθησοίμην	αὐξηθήσοιο	αὐξηθήσοιτο	αὐξηθήσοισθον	αὐξηθησοίσθην	αὐξηθησοίμεθᾰ	αὐξηθήσοισθε	αὐξηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αὐξήσειν			αὐξήσεσθαι		αὐξηθήσεσθαι
participle	m	αὐξήσων			αὐξησόμενος		αὐξηθησόμενος
	f	αὐξήσουσᾰ			αὐξησομένη		αὐξηθησομένη
	n	αὐξῆσον			αὐξησόμενον		αὐξηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ηὔξησᾰ, ηὐξησᾰ́μην, ηὐξήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὔξησᾰ	ηὔξησᾰς	ηὔξησε(ν)	ηὐξήσᾰτον	ηὐξησᾰ́την	ηὐξήσᾰμεν	ηὐξήσᾰτε	ηὔξησᾰν
	subjunctive	αὐξήσω	αὐξήσῃς	αὐξήσῃ	αὐξήσητον	αὐξήσητον	αὐξήσωμεν	αὐξήσητε	αὐξήσωσῐ(ν)
	optative	αὐξήσαιμῐ	αὐξήσειᾰς, αὐξήσαις	αὐξήσειε(ν), αὐξήσαι	αὐξήσαιτον	αὐξησαίτην	αὐξήσαιμεν	αὐξήσαιτε	αὐξήσειᾰν, αὐξήσαιεν
	imperative		αὔξησον	αὐξησᾰ́τω	αὐξήσᾰτον	αὐξησᾰ́των		αὐξήσᾰτε	αὐξησᾰ́ντων
middle	indicative	ηὐξησᾰ́μην	ηὐξήσω	ηὐξήσᾰτο	ηὐξήσᾰσθον	ηὐξησᾰ́σθην	ηὐξησᾰ́μεθᾰ	ηὐξήσᾰσθε	ηὐξήσᾰντο
	subjunctive	αὐξήσωμαι	αὐξήσῃ	αὐξήσηται	αὐξήσησθον	αὐξήσησθον	αὐξησώμεθᾰ	αὐξήσησθε	αὐξήσωνται
	optative	αὐξησαίμην	αὐξήσαιο	αὐξήσαιτο	αὐξήσαισθον	αὐξησαίσθην	αὐξησαίμεθᾰ	αὐξήσαισθε	αὐξήσαιντο
	imperative		αὔξησαι	αὐξησᾰ́σθω	αὐξήσᾰσθον	αὐξησᾰ́σθων		αὐξήσᾰσθε	αὐξησᾰ́σθων
passive	indicative	ηὐξήθην	ηὐξήθης	ηὐξήθη	ηὐξήθητον	ηὐξηθήτην	ηὐξήθημεν	ηὐξήθητε	ηὐξήθησᾰν
	subjunctive	αὐξηθῶ	αὐξηθῇς	αὐξηθῇ	αὐξηθῆτον	αὐξηθῆτον	αὐξηθῶμεν	αὐξηθῆτε	αὐξηθῶσῐ(ν)
	optative	αὐξηθείην	αὐξηθείης	αὐξηθείη	αὐξηθεῖτον, αὐξηθείητον	αὐξηθείτην, αὐξηθειήτην	αὐξηθεῖμεν, αὐξηθείημεν	αὐξηθεῖτε, αὐξηθείητε	αὐξηθεῖεν, αὐξηθείησᾰν
	imperative		αὐξήθητῐ	αὐξηθήτω	αὐξήθητον	αὐξηθήτων		αὐξήθητε	αὐξηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αὐξῆσαι			αὐξήσᾰσθαι		αὐξηθῆναι
participle	m	αὐξήσᾱς			αὐξησᾰ́μενος		αὐξηθείς
	f	αὐξήσᾱσᾰ			αὐξησᾰμένη		αὐξηθεῖσᾰ
	n	αὐξῆσᾰν			αὐξησᾰ́μενον		αὐξηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ηὔξηκᾰ, ηὔξημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὔξηκᾰ	ηὔξηκᾰς	ηὔξηκε(ν)	ηὐξήκᾰτον	ηὐξήκᾰτον	ηὐξήκᾰμεν	ηὐξήκᾰτε	ηὐξήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ηὐξήκω	ηὐξήκῃς	ηὐξήκῃ	ηὐξήκητον	ηὐξήκητον	ηὐξήκωμεν	ηὐξήκητε	ηὐξήκωσῐ(ν)
	optative	ηὐξήκοιμῐ, ηὐξηκοίην	ηὐξήκοις, ηὐξηκοίης	ηὐξήκοι, ηὐξηκοίη	ηὐξήκοιτον	ηὐξηκοίτην	ηὐξήκοιμεν	ηὐξήκοιτε	ηὐξήκοιεν
	imperative		ηὔξηκε	ηὐξηκέτω	ηὐξήκετον	ηὐξηκέτων		ηὐξήκετε	ηὐξηκόντων
middle/ passive	indicative	ηὔξημαι	ηὔξησαι	ηὔξηται	ηὔξησθον	ηὔξησθον	ηὐξήμεθᾰ	ηὔξησθε	ηὔξηνται
	subjunctive	ηὐξημένος ὦ	ηὐξημένος ᾖς	ηὐξημένος ᾖ	ηὐξημένω ἦτον	ηὐξημένω ἦτον	ηὐξημένοι ὦμεν	ηὐξημένοι ἦτε	ηὐξημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ηὐξημένος εἴην	ηὐξημένος εἴης	ηὐξημένος εἴη	ηὐξημένω εἴητον/εἶτον	ηὐξημένω εἰήτην/εἴτην	ηὐξημένοι εἴημεν/εἶμεν	ηὐξημένοι εἴητε/εἶτε	ηὐξημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ηὔξησο	ηὐξήσθω	ηὔξησθον	ηὐξήσθων		ηὔξησθε	ηὐξήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ηὐξηκέναι				ηὐξῆσθαι
participle	m	ηὐξηκώς				ηὐξημένος
	f	ηὐξηκυῖᾰ				ηὐξημένη
	n	ηὐξηκός				ηὐξημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ηὐξήκειν, ηὐξήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐξήκειν, ηὐξήκη	ηὐξήκεις, ηὐξήκης	ηὐξήκει(ν)	ηὐξήκετον	ηὐξηκέτην	ηὐξήκεμεν	ηὐξήκετε	ηὐξήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ηὐξήμην	ηὔξησο	ηὔξητο	ηὔξησθον	ηὐξήσθην	ηὐξήμεθᾰ	ηὔξησθε	ηὔξηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “αὐξάνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “αὐξάνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• αὐξάνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• αὐξάνω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “αὐξάνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G837 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible