βαίνων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bǎi̯.nɔːn/ → /ˈβɛ.non/ → /ˈve.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bǎi̯.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈbɛ.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈβɛ.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈve.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈve.non/

Participle

βαίνων • (baínōn) m (feminine βαίνουσᾰ, neuter βαῖνον); first/third declension

1. present active participle of βαίνω (baínō)

Inflection

First and third declension of βαίνων; βαίνουσᾰ; βαῖνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		βαίνων baínōn	βαίνουσᾰ baínousa	βαῖνον baînon		βαίνοντε baínonte	βαινούσᾱ bainoúsā	βαίνοντε baínonte		βαίνοντες baínontes	βαίνουσαι baínousai	βαίνοντᾰ baínonta
Genitive		βαίνοντος baínontos	βαινούσης bainoúsēs	βαίνοντος baínontos		βαινόντοιν bainóntoin	βαινούσαιν bainoúsain	βαινόντοιν bainóntoin		βαινόντων bainóntōn	βαινουσῶν bainousôn	βαινόντων bainóntōn
Dative		βαίνοντῐ baínonti	βαινούσῃ bainoúsēi	βαίνοντῐ baínonti		βαινόντοιν bainóntoin	βαινούσαιν bainoúsain	βαινόντοιν bainóntoin		βαίνουσῐ / βαίνουσῐν baínousi(n)	βαινούσαις bainoúsais	βαίνουσῐ / βαίνουσῐν baínousi(n)
Accusative		βαίνοντᾰ baínonta	βαίνουσᾰν baínousan	βαῖνον baînon		βαίνοντε baínonte	βαινούσᾱ bainoúsā	βαίνοντε baínonte		βαίνοντᾰς baínontas	βαινούσᾱς bainoúsās	βαίνοντᾰ baínonta
Vocative		βαίνων baínōn	βαίνουσᾰ baínousa	βαῖνον baînon		βαίνοντε baínonte	βαινούσᾱ bainoúsā	βαίνοντε baínonte		βαίνοντες baínontes	βαίνουσαι baínousai	βαίνοντᾰ baínonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		βαινόντως bainóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.