γιγγράϊνος

Ancient Greek

Etymology

From γίγγρος (gíngros, “Phoenician flute”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

Spelling pronunciation:

 

• IPA^(key): /ɡiŋ.ɡrá.i.nos/ → /ʝiŋˈɡra.i.nos/ → /ʝiŋˈɡra.i.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡiŋ.ɡrá.i.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡiŋˈɡra.i.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝiŋˈɡra.i.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝiŋˈɡra.i.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝiŋˈɡra.i.nos/

Adjective

γιγγράϊνος • (gingráïnos) m (feminine γιγγραΐνη, neuter γιγγράϊνον); first/second declension

1. of the Phoenician flute

Inflection

First and second declension of γιγγράϊνος; γιγγραΐνη; γιγγράϊνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γιγγράϊνος gingráïnos	γιγγραΐνη gingraḯnē	γιγγράϊνον gingráïnon		γιγγραΐνω gingraḯnō	γιγγραΐνᾱ gingraḯnā	γιγγραΐνω gingraḯnō		γιγγράϊνοι gingráïnoi	γιγγράϊναι gingráïnai	γιγγράϊνᾰ gingráïna
Genitive		γιγγραΐνου gingraḯnou	γιγγραΐνης gingraḯnēs	γιγγραΐνου gingraḯnou		γιγγραΐνοιν gingraḯnoin	γιγγραΐναιν gingraḯnain	γιγγραΐνοιν gingraḯnoin		γιγγραΐνων gingraḯnōn	γιγγραΐνων gingraḯnōn	γιγγραΐνων gingraḯnōn
Dative		γιγγραΐνῳ gingraḯnōi	γιγγραΐνῃ gingraḯnēi	γιγγραΐνῳ gingraḯnōi		γιγγραΐνοιν gingraḯnoin	γιγγραΐναιν gingraḯnain	γιγγραΐνοιν gingraḯnoin		γιγγραΐνοις gingraḯnois	γιγγραΐναις gingraḯnais	γιγγραΐνοις gingraḯnois
Accusative		γιγγράϊνον gingráïnon	γιγγραΐνην gingraḯnēn	γιγγράϊνον gingráïnon		γιγγραΐνω gingraḯnō	γιγγραΐνᾱ gingraḯnā	γιγγραΐνω gingraḯnō		γιγγραΐνους gingraḯnous	γιγγραΐνᾱς gingraḯnās	γιγγράϊνᾰ gingráïna
Vocative		γιγγράϊνε gingráïne	γιγγραΐνη gingraḯnē	γιγγράϊνον gingráïnon		γιγγραΐνω gingraḯnō	γιγγραΐνᾱ gingraḯnā	γιγγραΐνω gingraḯnō		γιγγράϊνοι gingráïnoi	γιγγράϊναι gingráïnai	γιγγράϊνᾰ gingráïna
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		γιγγραΐνως gingraḯnōs				γιγγραϊνότερος gingraïnóteros				γιγγραϊνότᾰτος gingraïnótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “γιγγράϊνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• γιγγράϊνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γιγγράϊνος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)