δασσάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /das.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dasˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðasˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðasˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðaˈsa.me.nos/

Participle

δασσάμενος • (dassámenos) m (feminine δασσᾰμένη, neuter δασσάμενον); first/second declension

aorist middle participle of δατέομαι (datéomai)

Declension

First and second declension of δασσᾰ́μενος; δασσᾰμένη; δασσᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δασσᾰ́μενος dassámenos	δασσᾰμένη dassaménē	δασσᾰ́μενον dassámenon	δασσᾰμένω dassaménō	δασσᾰμένᾱ dassaménā	δασσᾰμένω dassaménō	δασσᾰ́μενοι dassámenoi	δασσᾰ́μεναι dassámenai	δασσᾰ́μενᾰ dassámena
Genitive	δασσᾰμένου dassaménou	δασσᾰμένης dassaménēs	δασσᾰμένου dassaménou	δασσᾰμένοιν dassaménoin	δασσᾰμέναιν dassaménain	δασσᾰμένοιν dassaménoin	δασσᾰμένων dassaménōn	δασσᾰμένων dassaménōn	δασσᾰμένων dassaménōn
Dative	δασσᾰμένῳ dassaménōi	δασσᾰμένῃ dassaménēi	δασσᾰμένῳ dassaménōi	δασσᾰμένοιν dassaménoin	δασσᾰμέναιν dassaménain	δασσᾰμένοιν dassaménoin	δασσᾰμένοις dassaménois	δασσᾰμέναις dassaménais	δασσᾰμένοις dassaménois
Accusative	δασσᾰ́μενον dassámenon	δασσᾰμένην dassaménēn	δασσᾰ́μενον dassámenon	δασσᾰμένω dassaménō	δασσᾰμένᾱ dassaménā	δασσᾰμένω dassaménō	δασσᾰμένους dassaménous	δασσᾰμένᾱς dassaménās	δασσᾰ́μενᾰ dassámena
Vocative	δασσᾰ́μενε dassámene	δασσᾰμένη dassaménē	δασσᾰ́μενον dassámenon	δασσᾰμένω dassaménō	δασσᾰμένᾱ dassaménā	δασσᾰμένω dassaménō	δασσᾰ́μενοι dassámenoi	δασσᾰ́μεναι dassámenai	δασσᾰ́μενᾰ dassámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δασσᾰμένως dassaménōs			δασσᾰμενώτερος dassamenṓteros			δασσᾰμενώτᾰτος dassamenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.