δεδμημένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ded.mɛː.mé.nos/ → /ðeð.miˈme.nos/ → /ðeð.miˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ded.mɛː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ded.me̝ˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðeð.miˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðeð.miˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðeð.miˈme.nos/

Participle

δεδμημένος • (dedmēménos) m (feminine δεδμημένη, neuter δεδμημένον); first/second declension

1. perfect passive participle of δαμάζω (damázō)
2. perfect passive participle of δέμω (démō)

Declension

First and second declension of δεδμημένος; δεδμημένη; δεδμημένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεδμημένος dedmēménos	δεδμημένη dedmēménē	δεδμημένον dedmēménon		δεδμημένω dedmēménō	δεδμημένᾱ dedmēménā	δεδμημένω dedmēménō		δεδμημένοι dedmēménoi	δεδμημέναι dedmēménai	δεδμημένᾰ dedmēména
Genitive		δεδμημένου dedmēménou	δεδμημένης dedmēménēs	δεδμημένου dedmēménou		δεδμημένοιν dedmēménoin	δεδμημέναιν dedmēménain	δεδμημένοιν dedmēménoin		δεδμημένων dedmēménōn	δεδμημένων dedmēménōn	δεδμημένων dedmēménōn
Dative		δεδμημένῳ dedmēménōi	δεδμημένῃ dedmēménēi	δεδμημένῳ dedmēménōi		δεδμημένοιν dedmēménoin	δεδμημέναιν dedmēménain	δεδμημένοιν dedmēménoin		δεδμημένοις dedmēménois	δεδμημέναις dedmēménais	δεδμημένοις dedmēménois
Accusative		δεδμημένον dedmēménon	δεδμημένην dedmēménēn	δεδμημένον dedmēménon		δεδμημένω dedmēménō	δεδμημένᾱ dedmēménā	δεδμημένω dedmēménō		δεδμημένους dedmēménous	δεδμημένᾱς dedmēménās	δεδμημένᾰ dedmēména
Vocative		δεδμημένε dedmēméne	δεδμημένη dedmēménē	δεδμημένον dedmēménon		δεδμημένω dedmēménō	δεδμημένᾱ dedmēménā	δεδμημένω dedmēménō		δεδμημένοι dedmēménoi	δεδμημέναι dedmēménai	δεδμημένᾰ dedmēména
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.