δεικνύω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /deː.kný.ɔː/ → /ðiˈkny.o/ → /ðiˈkni.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /deː.kný.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈkny.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈkny.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈkny.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈkni.o/

Verb

δεικνύω • (deiknúō)

1. Alternative form of δείκνυμι (deíknumi)

Inflection

   Present: δεικνῠ́ω, δεικνῠ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεικνῠ́ω	δεικνῠ́εις	δεικνῠ́ει	δεικνῠ́ετον	δεικνῠ́ετον	δεικνῠ́ομεν	δεικνῠ́ετε	δεικνῠ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	δεικνῠ́ω	δεικνῠ́ῃς	δεικνῠ́ῃ	δεικνῠ́ητον	δεικνῠ́ητον	δεικνῠ́ωμεν	δεικνῠ́ητε	δεικνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	δεικνῠ́οιμῐ	δεικνῠ́οις	δεικνῠ́οι	δεικνῠ́οιτον	δεικνῠοίτην	δεικνῠ́οιμεν	δεικνῠ́οιτε	δεικνῠ́οιεν
	imperative		δείκνῠε	δεικνῠέτω	δεικνῠ́ετον	δεικνῠέτων		δεικνῠ́ετε	δεικνῠόντων
middle/ passive	indicative	δεικνῠ́ομαι	δεικνῠ́ῃ, δεικνῠ́ει	δεικνῠ́εται	δεικνῠ́εσθον	δεικνῠ́εσθον	δεικνῠόμεθᾰ	δεικνῠ́εσθε	δεικνῠ́ονται
	subjunctive	δεικνῠ́ωμαι	δεικνῠ́ῃ	δεικνῠ́ηται	δεικνῠ́ησθον	δεικνῠ́ησθον	δεικνῠώμεθᾰ	δεικνῠ́ησθε	δεικνῠ́ωνται
	optative	δεικνῠοίμην	δεικνῠ́οιο	δεικνῠ́οιτο	δεικνῠ́οισθον	δεικνῠοίσθην	δεικνῠοίμεθᾰ	δεικνῠ́οισθε	δεικνῠ́οιντο
	imperative		δεικνῠ́ου	δεικνῠέσθω	δεικνῠ́εσθον	δεικνῠέσθων		δεικνῠ́εσθε	δεικνῠέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δεικνῠ́ειν				δεικνῠ́εσθαι
participle	m	δεικνῠ́ων				δεικνῠόμενος
	f	δεικνῠ́ουσᾰ				δεικνῠομένη
	n	δεικνῠ́ον				δεικνῠόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Katharevousa: δεικνύω (deiknýo)
• Greek: δείχνω (deíchno)

References

• “δεικνύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G1166 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

From Ancient Greek δείκνυμι (deíknumi) and δεικνύω.

Pronunciation

• IPA^(key): /ðiˈkni.o/
• Hyphenation: δει‧κνύ‧ω

Verb

δεικνύω • (deiknýo) (past έδειξα)

1. Katharevousa form of δείχνω (deíchno, “to indicate, to demonstrate”)

Usage notes

• Found in modern compounds with the active -δεικνύω and the passive -δείκνυμαι
• With characteristic passive perfect participles of the ancient style with reduplication -δεδειγμένος

Derived terms

• αναδεικνύω (anadeiknýo, “emphasise, to show off”)
• αναδείχνω (anadeíchno, “emphasise”) (informal)
• ανταποδεικνύω (antapodeiknýo, “disprove”)
• αντενδείκνυμαι (antendeíknymai, “be inappropriate”)
• αποδεικνύω (apodeiknýo, “to prove”)
• αποδείχνω (apodeíchno, “to prove”) (informal)
• ενδείκνυμαι (endeíknymai, “be appropriate”)
• ενδεικνύομαι (endeiknýomai, “be appropriate”)
• επιδεικνύω (epideiknýo, “to show, to show off”)
• καταδεικνύω (katadeiknýo, “to demonstrate, illustrate”)
• υποδεικνύω (ypodeiknýo, “to indicate, to suggest”)
• υποδείχνω (ypodeíchno, “to indicate”) (informal)