διακοσμέω

Ancient Greek

Etymology

δια- (dia-) +‎ κοσμέω (kosméō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.koz.mé.ɔː/ → /ði.a.kozˈme.o/ → /ði.a.kozˈme.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.koz.mé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.kozˈme.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.kozˈme.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.kozˈme.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.kozˈme.o/

Verb

δῐᾰκοσμέω • (diakosméō)

1. to divide and marshal,
2. to muster in array
3. to regulate, set in order

Conjugation

   Present: δῐᾰκοσμέω, δῐᾰκοσμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰκοσμέω	δῐᾰκοσμέεις	δῐᾰκοσμέει	δῐᾰκοσμέετον	δῐᾰκοσμέετον	δῐᾰκοσμέομεν	δῐᾰκοσμέετε	δῐᾰκοσμέουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰκοσμέω	δῐᾰκοσμέῃς	δῐᾰκοσμέῃ	δῐᾰκοσμέητον	δῐᾰκοσμέητον	δῐᾰκοσμέωμεν	δῐᾰκοσμέητε	δῐᾰκοσμέωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκοσμέοιμῐ	δῐᾰκοσμέοις	δῐᾰκοσμέοι	δῐᾰκοσμέοιτον	δῐᾰκοσμεοίτην	δῐᾰκοσμέοιμεν	δῐᾰκοσμέοιτε	δῐᾰκοσμέοιεν
	imperative		δῐᾰκόσμεε	δῐᾰκοσμεέτω	δῐᾰκοσμέετον	δῐᾰκοσμεέτων		δῐᾰκοσμέετε	δῐᾰκοσμεόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰκοσμέομαι	δῐᾰκοσμέῃ, δῐᾰκοσμέει	δῐᾰκοσμέεται	δῐᾰκοσμέεσθον	δῐᾰκοσμέεσθον	δῐᾰκοσμεόμεθᾰ	δῐᾰκοσμέεσθε	δῐᾰκοσμέονται
	subjunctive	δῐᾰκοσμέωμαι	δῐᾰκοσμέῃ	δῐᾰκοσμέηται	δῐᾰκοσμέησθον	δῐᾰκοσμέησθον	δῐᾰκοσμεώμεθᾰ	δῐᾰκοσμέησθε	δῐᾰκοσμέωνται
	optative	δῐᾰκοσμεοίμην	δῐᾰκοσμέοιο	δῐᾰκοσμέοιτο	δῐᾰκοσμέοισθον	δῐᾰκοσμεοίσθην	δῐᾰκοσμεοίμεθᾰ	δῐᾰκοσμέοισθε	δῐᾰκοσμέοιντο
	imperative		δῐᾰκοσμέου	δῐᾰκοσμεέσθω	δῐᾰκοσμέεσθον	δῐᾰκοσμεέσθων		δῐᾰκοσμέεσθε	δῐᾰκοσμεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰκοσμέειν				δῐᾰκοσμέεσθαι
participle	m	δῐᾰκοσμέων				δῐᾰκοσμεόμενος
	f	δῐᾰκοσμέουσᾰ				δῐᾰκοσμεομένη
	n	δῐᾰκοσμέον				δῐᾰκοσμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: δῐᾰκοσμῶ, δῐᾰκοσμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰκοσμῶ	δῐᾰκοσμεῖς	δῐᾰκοσμεῖ	δῐᾰκοσμεῖτον	δῐᾰκοσμεῖτον	δῐᾰκοσμοῦμεν	δῐᾰκοσμεῖτε	δῐᾰκοσμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰκοσμῶ	δῐᾰκοσμῇς	δῐᾰκοσμῇ	δῐᾰκοσμῆτον	δῐᾰκοσμῆτον	δῐᾰκοσμῶμεν	δῐᾰκοσμῆτε	δῐᾰκοσμῶσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκοσμοίην, δῐᾰκοσμοῖμῐ	δῐᾰκοσμοίης, δῐᾰκοσμοῖς	δῐᾰκοσμοίη, δῐᾰκοσμοῖ	δῐᾰκοσμοῖτον, δῐᾰκοσμοίητον	δῐᾰκοσμοίτην, δῐᾰκοσμοιήτην	δῐᾰκοσμοῖμεν, δῐᾰκοσμοίημεν	δῐᾰκοσμοῖτε, δῐᾰκοσμοίητε	δῐᾰκοσμοῖεν, δῐᾰκοσμοίησᾰν
	imperative		δῐᾰκόσμει	δῐᾰκοσμείτω	δῐᾰκοσμεῖτον	δῐᾰκοσμείτων		δῐᾰκοσμεῖτε	δῐᾰκοσμούντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰκοσμοῦμαι	δῐᾰκοσμεῖ, δῐᾰκοσμῇ	δῐᾰκοσμεῖται	δῐᾰκοσμεῖσθον	δῐᾰκοσμεῖσθον	δῐᾰκοσμούμεθᾰ	δῐᾰκοσμεῖσθε	δῐᾰκοσμοῦνται
	subjunctive	δῐᾰκοσμῶμαι	δῐᾰκοσμῇ	δῐᾰκοσμῆται	δῐᾰκοσμῆσθον	δῐᾰκοσμῆσθον	δῐᾰκοσμώμεθᾰ	δῐᾰκοσμῆσθε	δῐᾰκοσμῶνται
	optative	δῐᾰκοσμοίμην	δῐᾰκοσμοῖο	δῐᾰκοσμοῖτο	δῐᾰκοσμοῖσθον	δῐᾰκοσμοίσθην	δῐᾰκοσμοίμεθᾰ	δῐᾰκοσμοῖσθε	δῐᾰκοσμοῖντο
	imperative		δῐᾰκοσμοῦ	δῐᾰκοσμείσθω	δῐᾰκοσμεῖσθον	δῐᾰκοσμείσθων		δῐᾰκοσμεῖσθε	δῐᾰκοσμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰκοσμεῖν				δῐᾰκοσμεῖσθαι
participle	m	δῐᾰκοσμῶν				δῐᾰκοσμούμενος
	f	δῐᾰκοσμοῦσᾰ				δῐᾰκοσμουμένη
	n	δῐᾰκοσμοῦν				δῐᾰκοσμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: δῐεκόσμεον, δῐεκοσμεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεκόσμεον	δῐεκόσμεες	δῐεκόσμεε(ν)	δῐεκοσμέετον	δῐεκοσμεέτην	δῐεκοσμέομεν	δῐεκοσμέετε	δῐεκόσμεον
middle/ passive	indicative	δῐεκοσμεόμην	δῐεκοσμέου	δῐεκοσμέετο	δῐεκοσμέεσθον	δῐεκοσμεέσθην	δῐεκοσμεόμεθᾰ	δῐεκοσμέεσθε	δῐεκοσμέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: δῐεκόσμουν, δῐεκοσμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεκόσμουν	δῐεκόσμεις	δῐεκόσμει	δῐεκοσμεῖτον	δῐεκοσμείτην	δῐεκοσμοῦμεν	δῐεκοσμεῖτε	δῐεκόσμουν
middle/ passive	indicative	δῐεκοσμούμην	δῐεκοσμοῦ	δῐεκοσμεῖτο	δῐεκοσμεῖσθον	δῐεκοσμείσθην	δῐεκοσμούμεθᾰ	δῐεκοσμεῖσθε	δῐεκοσμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δῐᾰκοσμήσω, δῐᾰκοσμήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰκοσμήσω	δῐᾰκοσμήσεις	δῐᾰκοσμήσει	δῐᾰκοσμήσετον	δῐᾰκοσμήσετον	δῐᾰκοσμήσομεν	δῐᾰκοσμήσετε	δῐᾰκοσμήσουσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκοσμήσοιμῐ	δῐᾰκοσμήσοις	δῐᾰκοσμήσοι	δῐᾰκοσμήσοιτον	δῐᾰκοσμησοίτην	δῐᾰκοσμήσοιμεν	δῐᾰκοσμήσοιτε	δῐᾰκοσμήσοιεν
middle	indicative	δῐᾰκοσμήσομαι	δῐᾰκοσμήσῃ, δῐᾰκοσμήσει	δῐᾰκοσμήσεται	δῐᾰκοσμήσεσθον	δῐᾰκοσμήσεσθον	δῐᾰκοσμησόμεθᾰ	δῐᾰκοσμήσεσθε	δῐᾰκοσμήσονται
	optative	δῐᾰκοσμησοίμην	δῐᾰκοσμήσοιο	δῐᾰκοσμήσοιτο	δῐᾰκοσμήσοισθον	δῐᾰκοσμησοίσθην	δῐᾰκοσμησοίμεθᾰ	δῐᾰκοσμήσοισθε	δῐᾰκοσμήσοιντο
		active			middle
infinitive		δῐᾰκοσμήσειν			δῐᾰκοσμήσεσθαι
participle	m	δῐᾰκοσμήσων			δῐᾰκοσμησόμενος
	f	δῐᾰκοσμήσουσᾰ			δῐᾰκοσμησομένη
	n	δῐᾰκοσμῆσον			δῐᾰκοσμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: δῐεκόσμησᾰ, δῐεκοσμησᾰ́μην, δῐεκοσμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεκόσμησᾰ	δῐεκόσμησᾰς	δῐεκόσμησε(ν)	δῐεκοσμήσᾰτον	δῐεκοσμησᾰ́την	δῐεκοσμήσᾰμεν	δῐεκοσμήσᾰτε	δῐεκόσμησᾰν
	subjunctive	δῐᾰκοσμήσω	δῐᾰκοσμήσῃς	δῐᾰκοσμήσῃ	δῐᾰκοσμήσητον	δῐᾰκοσμήσητον	δῐᾰκοσμήσωμεν	δῐᾰκοσμήσητε	δῐᾰκοσμήσωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκοσμήσαιμῐ	δῐᾰκοσμήσειᾰς, δῐᾰκοσμήσαις	δῐᾰκοσμήσειε(ν), δῐᾰκοσμήσαι	δῐᾰκοσμήσαιτον	δῐᾰκοσμησαίτην	δῐᾰκοσμήσαιμεν	δῐᾰκοσμήσαιτε	δῐᾰκοσμήσειᾰν, δῐᾰκοσμήσαιεν
	imperative		δῐᾰκόσμησον	δῐᾰκοσμησᾰ́τω	δῐᾰκοσμήσᾰτον	δῐᾰκοσμησᾰ́των		δῐᾰκοσμήσᾰτε	δῐᾰκοσμησᾰ́ντων
middle	indicative	δῐεκοσμησᾰ́μην	δῐεκοσμήσω	δῐεκοσμήσᾰτο	δῐεκοσμήσᾰσθον	δῐεκοσμησᾰ́σθην	δῐεκοσμησᾰ́μεθᾰ	δῐεκοσμήσᾰσθε	δῐεκοσμήσᾰντο
	subjunctive	δῐᾰκοσμήσωμαι	δῐᾰκοσμήσῃ	δῐᾰκοσμήσηται	δῐᾰκοσμήσησθον	δῐᾰκοσμήσησθον	δῐᾰκοσμησώμεθᾰ	δῐᾰκοσμήσησθε	δῐᾰκοσμήσωνται
	optative	δῐᾰκοσμησαίμην	δῐᾰκοσμήσαιο	δῐᾰκοσμήσαιτο	δῐᾰκοσμήσαισθον	δῐᾰκοσμησαίσθην	δῐᾰκοσμησαίμεθᾰ	δῐᾰκοσμήσαισθε	δῐᾰκοσμήσαιντο
	imperative		δῐᾰκόσμησαι	δῐᾰκοσμησᾰ́σθω	δῐᾰκοσμήσᾰσθον	δῐᾰκοσμησᾰ́σθων		δῐᾰκοσμήσᾰσθε	δῐᾰκοσμησᾰ́σθων
passive	indicative	δῐεκοσμήθην	δῐεκοσμήθης	δῐεκοσμήθη	δῐεκοσμήθητον	δῐεκοσμηθήτην	δῐεκοσμήθημεν	δῐεκοσμήθητε	δῐεκοσμήθησᾰν
	subjunctive	δῐᾰκοσμηθῶ	δῐᾰκοσμηθῇς	δῐᾰκοσμηθῇ	δῐᾰκοσμηθῆτον	δῐᾰκοσμηθῆτον	δῐᾰκοσμηθῶμεν	δῐᾰκοσμηθῆτε	δῐᾰκοσμηθῶσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκοσμηθείην	δῐᾰκοσμηθείης	δῐᾰκοσμηθείη	δῐᾰκοσμηθεῖτον, δῐᾰκοσμηθείητον	δῐᾰκοσμηθείτην, δῐᾰκοσμηθειήτην	δῐᾰκοσμηθεῖμεν, δῐᾰκοσμηθείημεν	δῐᾰκοσμηθεῖτε, δῐᾰκοσμηθείητε	δῐᾰκοσμηθεῖεν, δῐᾰκοσμηθείησᾰν
	imperative		δῐᾰκοσμήθητῐ	δῐᾰκοσμηθήτω	δῐᾰκοσμήθητον	δῐᾰκοσμηθήτων		δῐᾰκοσμήθητε	δῐᾰκοσμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰκοσμῆσαι			δῐᾰκοσμήσᾰσθαι		δῐᾰκοσμηθῆναι
participle	m	δῐᾰκοσμήσᾱς			δῐᾰκοσμησᾰ́μενος		δῐᾰκοσμηθείς
	f	δῐᾰκοσμήσᾱσᾰ			δῐᾰκοσμησᾰμένη		δῐᾰκοσμηθεῖσᾰ
	n	δῐᾰκοσμῆσᾰν			δῐᾰκοσμησᾰ́μενον		δῐᾰκοσμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δῐᾰκεκόσμηκᾰ, δῐᾰκεκόσμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰκεκόσμηκᾰ	δῐᾰκεκόσμηκᾰς	δῐᾰκεκόσμηκε(ν)	δῐᾰκεκοσμήκᾰτον	δῐᾰκεκοσμήκᾰτον	δῐᾰκεκοσμήκᾰμεν	δῐᾰκεκοσμήκᾰτε	δῐᾰκεκοσμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰκεκοσμήκω	δῐᾰκεκοσμήκῃς	δῐᾰκεκοσμήκῃ	δῐᾰκεκοσμήκητον	δῐᾰκεκοσμήκητον	δῐᾰκεκοσμήκωμεν	δῐᾰκεκοσμήκητε	δῐᾰκεκοσμήκωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκεκοσμήκοιμῐ, δῐᾰκεκοσμηκοίην	δῐᾰκεκοσμήκοις, δῐᾰκεκοσμηκοίης	δῐᾰκεκοσμήκοι, δῐᾰκεκοσμηκοίη	δῐᾰκεκοσμήκοιτον	δῐᾰκεκοσμηκοίτην	δῐᾰκεκοσμήκοιμεν	δῐᾰκεκοσμήκοιτε	δῐᾰκεκοσμήκοιεν
	imperative		δῐᾰκεκόσμηκε	δῐᾰκεκοσμηκέτω	δῐᾰκεκοσμήκετον	δῐᾰκεκοσμηκέτων		δῐᾰκεκοσμήκετε	δῐᾰκεκοσμηκόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰκεκόσμημαι	δῐᾰκεκόσμησαι	δῐᾰκεκόσμηται	δῐᾰκεκόσμησθον	δῐᾰκεκόσμησθον	δῐᾰκεκοσμήμεθᾰ	δῐᾰκεκόσμησθε	δῐᾰκεκόσμηνται
	subjunctive	δῐᾰκεκοσμημένος ὦ	δῐᾰκεκοσμημένος ᾖς	δῐᾰκεκοσμημένος ᾖ	δῐᾰκεκοσμημένω ἦτον	δῐᾰκεκοσμημένω ἦτον	δῐᾰκεκοσμημένοι ὦμεν	δῐᾰκεκοσμημένοι ἦτε	δῐᾰκεκοσμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκεκοσμημένος εἴην	δῐᾰκεκοσμημένος εἴης	δῐᾰκεκοσμημένος εἴη	δῐᾰκεκοσμημένω εἴητον/εἶτον	δῐᾰκεκοσμημένω εἰήτην/εἴτην	δῐᾰκεκοσμημένοι εἴημεν/εἶμεν	δῐᾰκεκοσμημένοι εἴητε/εἶτε	δῐᾰκεκοσμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δῐᾰκεκόσμησο	δῐᾰκεκοσμήσθω	δῐᾰκεκόσμησθον	δῐᾰκεκοσμήσθων		δῐᾰκεκόσμησθε	δῐᾰκεκοσμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰκεκοσμηκέναι				δῐᾰκεκοσμῆσθαι
participle	m	δῐᾰκεκοσμηκώς				δῐᾰκεκοσμημένος
	f	δῐᾰκεκοσμηκυῖᾰ				δῐᾰκεκοσμημένη
	n	δῐᾰκεκοσμηκός				δῐᾰκεκοσμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: δῐεκεκοσμέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	δῐεκεκοσμέμην	δῐεκεκόσμεσο	δῐεκεκόσμετο	δῐεκεκόσμεσθον	δῐεκεκοσμέσθην	δῐεκεκοσμέμεθᾰ	δῐεκεκόσμεσθε	δῐεκεκόσμεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• διακόσμησις (diakósmēsis)
• διακοσμητικός (diakosmētikós)
• διάκοσμος (diákosmos)

 

Descendants

• → Greek: διακοσμώ (diakosmó)

Further reading

• “διακοσμέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• διακοσμέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διακοσμέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• “διακοσμέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • arrange idem, page 41.
  • dispose idem, page 237.
  • form idem, page 338.
  • marshal idem, page 515.
  • order idem, page 578.
  • organise idem, page 579.
  • reduce idem, page 684.
  • settle idem, page 758.
  • systematise idem, page 851.
  • tabulate idem, page 851.
  • tidy idem, page 874.