διαρκής

Ancient Greek

Etymology

διαρκέω (diarkéō) +‎ -ής (-ḗs), from (δῐᾰ-) δι- ((dia-) di-) +‎ ἀρκέω (arkéō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.ar.kɛ̌ːs/ → /ði.arˈcis/ → /ði.arˈcis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.ar.kɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.arˈke̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.arˈcis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.arˈcis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.arˈcis/

Adjective

δῐαρκής • (diarkḗs) m or f (neuter δῐαρκές); third declension

1. sufficient
2. lasting

Declension

Third declension of δῐαρκής; δῐαρκές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		δῐαρκής diarkḗs	δῐαρκές diarkés		δῐαρκεῖ diarkeî	δῐαρκεῖ diarkeî		δῐαρκεῖς diarkeîs	δῐαρκῆ diarkê
Genitive		δῐαρκοῦς diarkoûs	δῐαρκοῦς diarkoûs		δῐαρκοῖν diarkoîn	δῐαρκοῖν diarkoîn		δῐαρκῶν diarkôn	δῐαρκῶν diarkôn
Dative		δῐαρκεῖ diarkeî	δῐαρκεῖ diarkeî		δῐαρκοῖν diarkoîn	δῐαρκοῖν diarkoîn		δῐαρκέσῐ / δῐαρκέσῐν diarkési(n)	δῐαρκέσῐ / δῐαρκέσῐν diarkési(n)
Accusative		δῐαρκῆ diarkê	δῐαρκές diarkés		δῐαρκεῖ diarkeî	δῐαρκεῖ diarkeî		δῐαρκεῖς diarkeîs	δῐαρκῆ diarkê
Vocative		δῐαρκές diarkés	δῐαρκές diarkés		δῐαρκεῖ diarkeî	δῐαρκεῖ diarkeî		δῐαρκεῖς diarkeîs	δῐαρκῆ diarkê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		δῐαρκῶς diarkôs			δῐαρκέστερος diarkésteros			δῐαρκέστᾰτος diarkéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• διαρκής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διαρκής in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “διαρκής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • ample idem, page 28.
  • enough idem, page 276.
  • sufficient idem, page 835.

Greek

Etymology

From Ancient Greek διαρκής (diarkḗs).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.arˈcis/

Adjective

διαρκής • (diarkís) m (feminine διαρκής, neuter διαρκές)

1. constant, endless

Declension

Declension of διαρκής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διαρκής •	διαρκής •	διαρκές •	διαρκείς •	διαρκείς •	διαρκή •
genitive	διαρκούς •	διαρκούς •	διαρκούς •	διαρκών •	διαρκών •	διαρκών •
accusative	διαρκή •	διαρκή •	διαρκές •	διαρκείς •	διαρκείς •	διαρκή •
vocative	διαρκή • / διαρκής •	διαρκής •	διαρκές •	διαρκείς •	διαρκείς •	διαρκή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαρκής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαρκής, etc.)

Related terms

• see: διαρκώ (diarkó, “to endure”)