διεζωμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.ez.dɔː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.e.zoˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.e.zoˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.e.zoˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.e.zoˈme.nos/

Participle

δῐεζωμένος • (diezōménos) m (feminine δῐεζωμένη, neuter δῐεζωμένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of διαζώννυμι (diazṓnnumi)

Declension

First and second declension of δῐεζωμένος; δῐεζωμένη; δῐεζωμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δῐεζωμένος diezōménos	δῐεζωμένη diezōménē	δῐεζωμένον diezōménon	δῐεζωμένω diezōménō	δῐεζωμένᾱ diezōménā	δῐεζωμένω diezōménō	δῐεζωμένοι diezōménoi	δῐεζωμέναι diezōménai	δῐεζωμένᾰ diezōména
Genitive	δῐεζωμένου diezōménou	δῐεζωμένης diezōménēs	δῐεζωμένου diezōménou	δῐεζωμένοιν diezōménoin	δῐεζωμέναιν diezōménain	δῐεζωμένοιν diezōménoin	δῐεζωμένων diezōménōn	δῐεζωμένων diezōménōn	δῐεζωμένων diezōménōn
Dative	δῐεζωμένῳ diezōménōi	δῐεζωμένῃ diezōménēi	δῐεζωμένῳ diezōménōi	δῐεζωμένοιν diezōménoin	δῐεζωμέναιν diezōménain	δῐεζωμένοιν diezōménoin	δῐεζωμένοις diezōménois	δῐεζωμέναις diezōménais	δῐεζωμένοις diezōménois
Accusative	δῐεζωμένον diezōménon	δῐεζωμένην diezōménēn	δῐεζωμένον diezōménon	δῐεζωμένω diezōménō	δῐεζωμένᾱ diezōménā	δῐεζωμένω diezōménō	δῐεζωμένους diezōménous	δῐεζωμένᾱς diezōménās	δῐεζωμένᾰ diezōména
Vocative	δῐεζωμένε diezōméne	δῐεζωμένη diezōménē	δῐεζωμένον diezōménon	δῐεζωμένω diezōménō	δῐεζωμένᾱ diezōménā	δῐεζωμένω diezōménō	δῐεζωμένοι diezōménoi	δῐεζωμέναι diezōménai	δῐεζωμένᾰ diezōména
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δῐεζωμένως diezōménōs			δῐεζωμενώτερος diezōmenṓteros			δῐεζωμενώτᾰτος diezōmenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.