διεκπλέων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.ek.plé.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.ekˈple.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.ekˈple.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.ekˈple.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.ekˈple.on/

Participle

δῐεκπλέων • (diekpléōn) m (feminine δῐεκπλέουσᾰ, neuter δῐεκπλέον); first/third declension

present active participle of διεκπλέω (diekpléō)

Declension

First and third declension of δῐεκπλέων; δῐεκπλέουσᾰ; δῐεκπλέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δῐεκπλέων diekpléōn	δῐεκπλέουσᾰ diekpléousa	δῐεκπλέον diekpléon	δῐεκπλέοντε diekpléonte	δῐεκπλεούσᾱ diekpleoúsā	δῐεκπλέοντε diekpléonte	δῐεκπλέοντες diekpléontes	δῐεκπλέουσαι diekpléousai	δῐεκπλέοντᾰ diekpléonta
Genitive	δῐεκπλέοντος diekpléontos	δῐεκπλεούσης diekpleoúsēs	δῐεκπλέοντος diekpléontos	δῐεκπλεόντοιν diekpleóntoin	δῐεκπλεούσαιν diekpleoúsain	δῐεκπλεόντοιν diekpleóntoin	δῐεκπλεόντων diekpleóntōn	δῐεκπλεουσῶν diekpleousôn	δῐεκπλεόντων diekpleóntōn
Dative	δῐεκπλέοντῐ diekpléonti	δῐεκπλεούσῃ diekpleoúsēi	δῐεκπλέοντῐ diekpléonti	δῐεκπλεόντοιν diekpleóntoin	δῐεκπλεούσαιν diekpleoúsain	δῐεκπλεόντοιν diekpleóntoin	δῐεκπλέουσῐ / δῐεκπλέουσῐν diekpléousi(n)	δῐεκπλεούσαις diekpleoúsais	δῐεκπλέουσῐ / δῐεκπλέουσῐν diekpléousi(n)
Accusative	δῐεκπλέοντᾰ diekpléonta	δῐεκπλέουσᾰν diekpléousan	δῐεκπλέον diekpléon	δῐεκπλέοντε diekpléonte	δῐεκπλεούσᾱ diekpleoúsā	δῐεκπλέοντε diekpléonte	δῐεκπλέοντᾰς diekpléontas	δῐεκπλεούσᾱς diekpleoúsās	δῐεκπλέοντᾰ diekpléonta
Vocative	δῐεκπλέων diekpléōn	δῐεκπλέουσᾰ diekpléousa	δῐεκπλέον diekpléon	δῐεκπλέοντε diekpléonte	δῐεκπλεούσᾱ diekpleoúsā	δῐεκπλέοντε diekpléonte	δῐεκπλέοντες diekpléontes	δῐεκπλέουσαι diekpléousai	δῐεκπλέοντᾰ diekpléonta
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.