διεκπλέω

Ancient Greek

Alternative forms

• διεκπλώω (diekplṓō) — Ionic

Etymology

From δια- (dia-, “from”) +‎ ἐκπλέω (ekpléō, “sail”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.ek.plé.ɔː/ → /ði.ekˈple.o/ → /ði.ekˈple.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.ek.plé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.ekˈple.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.ekˈple.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.ekˈple.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.ekˈple.o/

Verb

δῐεκπλέω • (diekpléō)

1. to sail out (through)

Conjugation

   Present: δῐεκπλέω, δῐεκπλέομαι (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεκπλέω	δῐεκπλεῖς	δῐεκπλεῖ	δῐεκπλεῖτον	δῐεκπλεῖτον	δῐεκπλέομεν	δῐεκπλεῖτε	δῐεκπλέουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐεκπλέω	δῐεκπλέῃς	δῐεκπλέῃ	δῐεκπλέητον	δῐεκπλέητον	δῐεκπλέωμεν	δῐεκπλέητε	δῐεκπλέωσῐ(ν)
	optative	δῐεκπλέοιμῐ	δῐεκπλέοις	δῐεκπλέοι	δῐεκπλέοιτον	δῐεκπλεοίτην	δῐεκπλέοιμεν	δῐεκπλέοιτε	δῐεκπλέοιεν
	imperative		δῐεκπλεῖ	δῐεκπλείτω	δῐεκπλεῖτον	δῐεκπλείτων		δῐεκπλεῖτε	δῐεκπλεόντων
middle/ passive	indicative	δῐεκπλέομαι	δῐεκπλέῃ, πλεῖ	δῐεκπλεῖται	δῐεκπλεῖσθον	δῐεκπλεῖσθον	δῐεκπλεόμεθᾰ	δῐεκπλεῖσθε	δῐεκπλέονται
	subjunctive	δῐεκπλέωμαι	δῐεκπλέῃ	δῐεκπλέηται	δῐεκπλέησθον	δῐεκπλέησθον	δῐεκπλεώμεθᾰ	δῐεκπλέησθε	δῐεκπλέωνται
	optative	δῐεκπλεοίμην	δῐεκπλέοιο	δῐεκπλέοιτο	δῐεκπλέοισθον	δῐεκπλεοίσθην	δῐεκπλεοίμεθᾰ	δῐεκπλέοισθε	δῐεκπλέοιντο
	imperative		δῐεκπλέου	δῐεκπλείσθω	δῐεκπλεῖσθον	δῐεκπλείσθων		δῐεκπλεῖσθε	δῐεκπλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐεκπλεῖν				δῐεκπλεῖσθαι
participle	m	δῐεκπλέων				δῐεκπλεόμενος
	f	δῐεκπλέουσᾰ				δῐεκπλεομένη
	n	δῐεκπλέον				δῐεκπλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: δῐεξέπλεον, δῐεξεπλεόμην (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεξέπλεον	δῐεξέπλεις	δῐεξέπλει(ν)	δῐεξεπλεῖτον	δῐεξεπλείτην	δῐεξεπλέομεν	δῐεξεπλεῖτε	δῐεξέπλεον
middle/ passive	indicative	δῐεξεπλεόμην	δῐεξεπλέου	δῐεξεπλεῖτο	δῐεξεπλεῖσθον	δῐεξεπλείσθην	δῐεξεπλεόμεθᾰ	δῐεξεπλεῖσθε	δῐεξεπλέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δῐεκπλεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	δῐεκπλεύσομαι	δῐεκπλεύσῃ, δῐεκπλεύσει	δῐεκπλεύσεται	δῐεκπλεύσεσθον	δῐεκπλεύσεσθον	δῐεκπλευσόμεθᾰ	δῐεκπλεύσεσθε	δῐεκπλεύσονται
	optative	δῐεκπλευσοίμην	δῐεκπλεύσοιο	δῐεκπλεύσοιτο	δῐεκπλεύσοισθον	δῐεκπλευσοίσθην	δῐεκπλευσοίμεθᾰ	δῐεκπλεύσοισθε	δῐεκπλεύσοιντο
					middle
infinitive					δῐεκπλεύσεσθαι
participle	m				δῐεκπλευσόμενος
	f				δῐεκπλευσομένη
	n				δῐεκπλευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: δῐεξέπλευσᾰ, δῐεξεπλεύσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεξέπλευσᾰ	δῐεξέπλευσᾰς	δῐεξέπλευσε(ν)	δῐεξεπλεύσᾰτον	δῐεξεπλευσᾰ́την	δῐεξεπλεύσᾰμεν	δῐεξεπλεύσᾰτε	δῐεξέπλευσᾰν
	subjunctive	δῐεκπλεύσω	δῐεκπλεύσῃς	δῐεκπλεύσῃ	δῐεκπλεύσητον	δῐεκπλεύσητον	δῐεκπλεύσωμεν	δῐεκπλεύσητε	δῐεκπλεύσωσῐ(ν)
	optative	δῐεκπλεύσαιμῐ	δῐεκπλεύσειᾰς, δῐεκπλεύσαις	δῐεκπλεύσειε(ν), δῐεκπλεύσαι	δῐεκπλεύσαιτον	δῐεκπλευσαίτην	δῐεκπλεύσαιμεν	δῐεκπλεύσαιτε	δῐεκπλεύσειᾰν, δῐεκπλεύσαιεν
	imperative		δῐέκπλευσον	δῐεκπλευσᾰ́τω	δῐεκπλεύσᾰτον	δῐεκπλευσᾰ́των		δῐεκπλεύσᾰτε	δῐεκπλευσᾰ́ντων
passive	indicative	δῐεξεπλεύσθην	δῐεξεπλεύσθης	δῐεξεπλεύσθη	δῐεξεπλεύσθητον	δῐεξεπλευσθήτην	δῐεξεπλεύσθημεν	δῐεξεπλεύσθητε	δῐεξεπλεύσθησᾰν
	subjunctive	δῐεκπλευσθῶ	δῐεκπλευσθῇς	δῐεκπλευσθῇ	δῐεκπλευσθῆτον	δῐεκπλευσθῆτον	δῐεκπλευσθῶμεν	δῐεκπλευσθῆτε	δῐεκπλευσθῶσῐ(ν)
	optative	δῐεκπλευσθείην	δῐεκπλευσθείης	δῐεκπλευσθείη	δῐεκπλευσθεῖτον, δῐεκπλευσθείητον	δῐεκπλευσθείτην, δῐεκπλευσθειήτην	δῐεκπλευσθεῖμεν, δῐεκπλευσθείημεν	δῐεκπλευσθεῖτε, δῐεκπλευσθείητε	δῐεκπλευσθεῖεν, δῐεκπλευσθείησᾰν
	imperative		δῐεκπλεύσθητῐ	δῐεκπλευσθήτω	δῐεκπλεύσθητον	δῐεκπλευσθήτων		δῐεκπλεύσθητε	δῐεκπλευσθέντων
		active					passive
infinitive		δῐεκπλεῦσαι					δῐεκπλευσθῆναι
participle	m	δῐεκπλεύσᾱς					δῐεκπλευσθείς
	f	δῐεκπλεύσᾱσᾰ					δῐεκπλευσθεῖσᾰ
	n	δῐεκπλεῦσᾰν					δῐεκπλευσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δῐεκπέπλευκᾰ, δῐεκπέπλευσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεκπέπλευκᾰ	δῐεκπέπλευκᾰς	δῐεκπέπλευκε(ν)	δῐεκπεπλεύκᾰτον	δῐεκπεπλεύκᾰτον	δῐεκπεπλεύκᾰμεν	δῐεκπεπλεύκᾰτε	δῐεκπεπλεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δῐεκπεπλεύκω	δῐεκπεπλεύκῃς	δῐεκπεπλεύκῃ	δῐεκπεπλεύκητον	δῐεκπεπλεύκητον	δῐεκπεπλεύκωμεν	δῐεκπεπλεύκητε	δῐεκπεπλεύκωσῐ(ν)
	optative	δῐεκπεπλεύκοιμῐ, δῐεκπεπλευκοίην	δῐεκπεπλεύκοις, δῐεκπεπλευκοίης	δῐεκπεπλεύκοι, δῐεκπεπλευκοίη	δῐεκπεπλεύκοιτον	δῐεκπεπλευκοίτην	δῐεκπεπλεύκοιμεν	δῐεκπεπλεύκοιτε	δῐεκπεπλεύκοιεν
	imperative		δῐεκπέπλευκε	δῐεκπεπλευκέτω	δῐεκπεπλεύκετον	δῐεκπεπλευκέτων		δῐεκπεπλεύκετε	δῐεκπεπλευκόντων
middle/ passive	indicative	δῐεκπέπλευσμαι	δῐεκπέπλευσαι	δῐεκπέπλευσται	δῐεκπέπλευσθον	δῐεκπέπλευσθον	δῐεκπεπλεύσμεθᾰ	δῐεκπέπλευσθε	δῐεκπεπλεύσᾰται
	subjunctive	δῐεκπεπλευσμένος ὦ	δῐεκπεπλευσμένος ᾖς	δῐεκπεπλευσμένος ᾖ	δῐεκπεπλευσμένω ἦτον	δῐεκπεπλευσμένω ἦτον	δῐεκπεπλευσμένοι ὦμεν	δῐεκπεπλευσμένοι ἦτε	δῐεκπεπλευσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δῐεκπεπλευσμένος εἴην	δῐεκπεπλευσμένος εἴης	δῐεκπεπλευσμένος εἴη	δῐεκπεπλευσμένω εἴητον/εἶτον	δῐεκπεπλευσμένω εἰήτην/εἴτην	δῐεκπεπλευσμένοι εἴημεν/εἶμεν	δῐεκπεπλευσμένοι εἴητε/εἶτε	δῐεκπεπλευσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δῐεκπέπλευσο	δῐεκπεπλεύσθω	δῐεκπέπλευσθον	δῐεκπεπλεύσθων		δῐεκπέπλευσθε	δῐεκπεπλεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐεκπεπλευκέναι				δῐεκπεπλεῦσθαι
participle	m	δῐεκπεπλευκώς				δῐεκπεπλευσμένος
	f	δῐεκπεπλευκυῖᾰ				δῐεκπεπλευσμένη
	n	δῐεκπεπλευκός				δῐεκπεπλευσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• διέκπλοος (diékploos)

Further reading

• διεκπλέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διεκπλέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “διεκπλέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “διεκπλέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • line idem, page 492.