διῃτημένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.ɛːi̯.tɛː.mé.nos/ → /ði.i.tiˈme.nos/ → /ði.i.tiˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.ɛːi̯.tɛː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.e̝.te̝ˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.i.tiˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.i.tiˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.i.tiˈme.nos/

Participle

διῃτημένος • (diēitēménos)

1. perfect mediopassive participle of διαιτάω (diaitáō)

Declension

First and second declension of διῃτημένος; διῃτημένη; διῃτημένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		διῃτημένος diēitēménos	διῃτημένη diēitēménē	διῃτημένον diēitēménon		διῃτημένω diēitēménō	διῃτημένᾱ diēitēménā	διῃτημένω diēitēménō		διῃτημένοι diēitēménoi	διῃτημέναι diēitēménai	διῃτημένᾰ diēitēména
Genitive		διῃτημένου diēitēménou	διῃτημένης diēitēménēs	διῃτημένου diēitēménou		διῃτημένοιν diēitēménoin	διῃτημέναιν diēitēménain	διῃτημένοιν diēitēménoin		διῃτημένων diēitēménōn	διῃτημένων diēitēménōn	διῃτημένων diēitēménōn
Dative		διῃτημένῳ diēitēménōi	διῃτημένῃ diēitēménēi	διῃτημένῳ diēitēménōi		διῃτημένοιν diēitēménoin	διῃτημέναιν diēitēménain	διῃτημένοιν diēitēménoin		διῃτημένοις diēitēménois	διῃτημέναις diēitēménais	διῃτημένοις diēitēménois
Accusative		διῃτημένον diēitēménon	διῃτημένην diēitēménēn	διῃτημένον diēitēménon		διῃτημένω diēitēménō	διῃτημένᾱ diēitēménā	διῃτημένω diēitēménō		διῃτημένους diēitēménous	διῃτημένᾱς diēitēménās	διῃτημένᾰ diēitēména
Vocative		διῃτημένε diēitēméne	διῃτημένη diēitēménē	διῃτημένον diēitēménon		διῃτημένω diēitēménō	διῃτημένᾱ diēitēménā	διῃτημένω diēitēménō		διῃτημένοι diēitēménoi	διῃτημέναι diēitēménai	διῃτημένᾰ diēitēména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		διῃτημένως diēitēménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.